C: Familieschaap

December is wel een beetje de maand om op de nostalgische toer te gaan. Vandaar dat ik vorige week, toen ik na een drukke week en een opkomende griep boodschappen ging doen, zomaar opeens met een bolletje wol en breipennen thuiskwam?! (Nu is het meer dan 20 jaar geleden dat ik überhaupt gebreid heb en ik weet dat het in de tussentijd behoorlijk opgehipt is (hoewel ik nog uit de tijd kom dat het gewoon iets was wat je vanzelfsprekend thuis en op de lagere school geleerd kreeg)  maar ondanks allerlei truien en sjaals uit het verleden had het me op een bepaald punt toch verlaten, hip of niet.. Tot afgelopen week dus.)
Daar zat ik opeens weer en het leek alsof er nooit 20 jaar tussen had gezeten. Afgezien van wat kramp in m'n handen ging het al gauw redelijk makkelijk. Hoefde niet na te denken hoe je ook alweer een pen op moest zetten, en het insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden ging als vanzelf. Ook nu weer een poes in de buurt die met de wol ging spelen of in de bewegende pennen ging hengelen. Zucht...nostalgie! Het geluid alleen al.. tik..tik..tik..tik..tik...als een klokje dat teruguit tikt.

Ik weet nog precies waar ik in de huiskamer zat toen m'n moeder me leerde breien. Was 7 jaar en ik dacht dat ik het nooit zou kunnen, zo moeilijk vond ik het. Huilen uiteraard, wol door de kamer smijten uit frustratie, maar dan toch weer gaan zitten want ik wilde het wél leren. Het idee was namelijk dat we allemaal een schaap zouden breien, Papa, mama, Mirjam (die toen 2x ouder was dan ik) en ik, als een symbolische schapenfamilie voor in het kerststalletje. Dus ja, daar wilde ik óók bij komen.
(Later snapte ik het en was daar zo verrukt over dat ik het op mijn beurt weer aan m'n vader wilde leren, helaas wel net onder Studio Sport, dus dat kwam niet erg aan, haha.)

Dus toen ik nu opeens, na zo'n lange pauze, weer aan het breien was geslagen leek het me wel toepasselijk om weer met een schaap te beginnen. Niet al te moeilijk (geen averechts) en redelijk overzichtelijk (een avondje werk). Bovendien is het weer bijna kerst! Dan zijn schaapjes altijd welkom!

Je begint met het breien van 2 vierkantjes. De ene een kwart qua oppervlakte ten opzichte van de andere. Het grote vierkantje wordt het lijf, de kleine de kop. De grootte kun je verder zelf bepalen, niet alle schapen zijn even groot dus dat hoeven deze ook niet te zijn.

Voor het lijf maak je de 4 poten door met een stopnaald iedere hoek van de punt uit samen te vouwen en vast te rijgen, zo ver tot je in het midden een open vierkantje hebt.

Wikkel wat draad om de uiteinden zodat je stevige hoefjes krijgt. En maak de buikkant dicht door twee zijden tegen elkaar te naaien. (Eventueel kun je het lijf nog wat opvullen met watten als je lapjes wat losser gebreid zijn.)

Je kunt een uitstulpinkje maken aan één kant (op de twee bovenste foto's aan bovenzijde) als staartje.

Voor de kop neem je het kleine vierkantje en naait de twee bovenste hoeken naar elkaar.

 Vervolgens sla je de onderste helft in z'n geheel om en naait dat aan de omgeslagen hoeken vast.

Van de voorkant ziet het er eerst zo uit, maar door twee kleine steekjes bij de oren te zetten geef je het meer vorm.

Tot slot naai je de kop vast aan het lijf en versiert het verder. Kraaltjes of knoopjes als ogen (ik vond toevallig kleine poppenoogjes in oma's oude naaidoosje, wat een geluk!) een zwart neusje van wat garen. En eventueel een klein kattenbelletje om als halsband. Mooooi!

Op deze manier kun je er een heel stel maken. Een hele groep witte en dan een enkele zwarte ertussen, ook leuk!

Deze geef ik morgen aan m'n moeder, dan is ze officieel jarig (al heeft ze haar feestje en echte cadeau al gehad.) Zij heeft namelijk de gevleugelde uitspraak om tegen (leuke) mensen te zeggen: "Ik brei een schaap voor je!" (Wat dus eigenlijk betekent, "Je bent als familie voor me, je hoort erbij." Een uitspraak die afstamt uit deze oude traditie.) Helaas kan ze helemaal niet meer breien sinds ze 10 jaar geleden haar arm half verlamde, net zo min als een heleboel andere dingen die ze graag deed. Toch blijft de uitspraak en de intentie bestaan. Dus ik vind het nu wel een erg mooi gebaar om te kunnen zeggen: "Kijk mam, ik heb speciaal voor jou een schaap gebreid!!"