C: Pompoenen uit de moestuin

(Cousje bij de pompoenen)

 De meeste moestuinders zijn al flink op weg met het zaaien en planten van hun gewassen, en veel staat bij onze tuinvereniging al in de grond. (Soms al voor de tweede of derde keer, dankzij de slakken.) Maar omdat ik zelf nog steeds vooral bezig ben met het opschonen van de grond van alle zevenbladwortels... (het begint steeds meer op te schieten, pfff)... staat er bij mij in de tuin zelf nog niet zo bijster veel. Wel al het een en ander in potjes opgekweekt in m'n eigen achtertuin. Dat staat aan te sterken voor de verhuizing binnenkort en nu nog ver weg van gulzige slakkenmaagjes.

Toch, het gevoel bekruipt me wel eens dat ik enorm achterloop, als ik zo eens om me heen kijk naar alle buurtuintjes. Maar er kan nog steeds gezaaid worden nu, hoor! Pompoenen zijn daar een heel goed voorbeeld van.
Want hoewel ik dit jaar al wel een paar pompoenplantjes opgekweekt heb staan, begon ik vorig jaar echter om deze tijd pas met zaaien. Dit was toen namelijk precies de periode dat ik het tweede stuk verwaarloosde tuin (maar wel mét kas!) overnam. Om dat stuk enigszins te kunnen behappen had ik er vooral véél pompoenen ingezaaid, want die zijn vrij goed in het onderdrukken van onkruid. En daarnaast ook nog eens heel lekker!

Aan het einde van het seizoen had ik een hele auto vol met verschillende prachtige oranjekleurige pompoenen als oogst. En dankzij de zachte winter hebben die al die tijd buiten hoog en droog onder het afdak kunnen overwinteren. Zelfs nú eten we er nog van!! Dat is toch waanzinnig? Zo lang als die vruchten bewaard kunnen blijven!

Al komen we nu wel zo'n beetje op het eind van onze voorraad. Twee grote hebben we er nog liggen (en een halve in de koelkast) en dan is het toch echt op. (In de winkel zijn biologische pompoenen nu trouwens hartstikke duur! Daar heb ik elke keer weer een beetje voldoening van als ik dat zie, haha.)

Ondanks dat ik dit jaar m'n pompoenen wat eerder opgekweekt had, heb ik tóch vorige week nog gauw drie zaadjes in de grond gedaan. En dat is te danken aan Wim. Je-weet-wel, Moestuin-Wim van de Belgische televisie? Ik schreef daar eerder hier over. Als je hem nog niet kent dan moet je 'm écht eens opzoeken want volgens mij wordt je dan al snel fan, net als Mirjam en ik.

(Zelfs m'n man is fan en hij heeft niet eens zoveel met moestuinieren. Dat zegt genoeg. Ik kreeg zelfs zomaar afgelopen week opeens dit als cadeautje thuisbezorgd van hem..omdat ik zo hard in de moestuin werk steeds, aaah!)

Het dikke moestuinboek van Wim! Hartstikke leuk, ook al als je al genoeg van moestuinieren weet trouwens, en óók als je net urenlang in de moestuin bent geweest om zevenblad de baas te worden!!

Maar goed, Wim had me geïnspireerd met z'n pompoenen. Met name de manier waarop hij met smaak de spagetti-pompoen klaarmaakt. En ik hou wel van afwijkende gewassen die je niet tijdens hoogseizoen ook al in de winkel ziet liggen. Dus ik ging op zoek en kon aan 4 zaadjes komen.

Ook eentje naar Mirjam gestuurd, want het is niet alleen leuk om post te krijgen... het is veel leuker als er ook iets bijzit waar je meteen mee aan de slag kunt en waar je later iets bijzonders van mag verwachten!

 Bij mij piept de eerste al boven de grond. (De andere twee zijn onderweg.. Ik was ongeduldig en heb ze even opgegraven om te spieken..jaaa...ook die komen!) Spagetti in de maak! (Glutenvrij ook nog!)

Pompoeninfo: 
Nog niet gezaaid? Geen nood, dat kan nog tot half juni. Pompoenen houden van warmte dus nu is de prima tijd. Zorg dat de zaaigrond niet te nat is want de zaden zijn gevoelig voor rot. Daarom worden ze ook vaak op hun smalle kant gezaaid. Het water blijft dan niet op de platte zaden liggen. Zaai ze zo'n 4 cm. diep, binnen een week komen ze dan boven de grond.
Zaai je direct in de volle grond (dat kan vanaf ijsheiligen) dan hoef je ze niet over te potten, anders wacht je tot nadat ze "ware" bladeren hebben gevormd (de bladeren die ontstaan ná de eerste 2 blaadjes van de kieming.) want dan is hun wortelgestel wat meer ontwikkeld. Dat is ook het moment dat ze wat voeding gaan verlangen. Ze zijn redelijk "hongerig" en houden wel van wat extra meststoffen gedurende het groeiseizoen. Pompoenen kunnen op bijna alle grondsoorten verbouwd worden (zand, klei etc.) maar ze staan niet graag met hun wortels lang in het water, dus een goede afwatering is wel van belang.
In de boekjes staat dat je per plant zo'n 1 vierkante meter moet rekenen qua ruimte. In de praktijk is het eerder dat de plant lange octopus-achtige armen maakt die veel verder reiken. Je kunt ruimtegebrek oplossen door die armen langs een verticaal rek te laten klimmen, de hoogte in. Vaak kunnen ze dat prima zelf met hun grijp"vingers", maar als ze later (zware) vruchten gaan aanmaken is het wel handig om die extra aan te binden. Je kunt ook sommige van die armen afkorten na een paar vruchten. Je krijgt dan minder, maar wel vaak grotere, pompoenen.
De vruchten zijn oogstbaar als de steeltjes ervan er een beetje kurkachtig uit gaan zien in de late zomer of vroege herfst. Te vroeg of te laat oogsten beperkt de houdbaarheid. Belangrijk is om het steeltje eraan te laten zitten bij het plukken, en in te laten drogen. Anders ontstaat op die plek een wond die makkelijk gaat schimmelen. Ik heb zelfs ooit gehoord dat je behalve het vruchtsteeltje, óók een stukje van de "armsteel" moet laten zitten om de bewaarbaarheid te verhogen (bij de bovenste foto zie je dat bij sommige)..maar of dat echt uitmaakt? Laat de pompoenen na pluk een tijdje warm liggen zodat de steeltjes kunnen indrogen en bewaar ze daarna koel en vorstvrij in een geventileerde ruimte.

C: Halloween pompoen

Zoals beloofd mijn blogverhaal over de pompoen. Nog net op de nipper want vanavond is het Halloween. (Niet dat ik daar veel waarde aan hecht maar als je dan toch een verhaal schrijft over de pompoen, met name over het inkerven ervan, dan komt het zo wel mooi uit.)

De pompoen staat van oudsher symbool voor het binnenhalen van de oogst, en dát wil ik wel vieren!

Op dit moment staat er nu bij mij zo eentje bij de deur:

Dus niet met enge gezichten erin, als verwijzing naar Halloween. Maar met bloempatronen om de zomer vaarwel te zeggen en te bedanken voor de oogst. Als volgt ben ik te werk gegaan.

Allereerst heb ik een niet eetbare pompoen uitgezocht (anders is het zonde, toch?) Deze kocht ik bij de buren van m'n ouders in het dorp voor 2 euro.

Onderin de pompoen maak ik een gat zo groot dat je hand erin past, zodat je de pitjes en draden kunt verwijderen.

 Met een mirette schraap ik daarna de binnenkant wat dunner en gladder. De dikte van de schil is dan zo'n 1,5 - 2 cm.

Daarna begin ik met decoreren. Daarvoor gebruik ik een chirurgenmesje, een guts en een gatenprikker. (en een beetje inspiratie)

De bloemen maak ik door eerst de ene kant in te kerven en daarna de andere kant. Let wel altijd op dat je niet uitschiet want het mesje is erg scherp en de schil van de pompoen is stug (en door de ribbels soms een beetje grillig.) Het mooie van deze techniek vind ik dat je verschillende dieptes creëert, dat zie je later in het schijnsel terug.

Met de guts snijd ik er gekrulde "draadjes" in. Dit werkt het makkelijkste door de pompoen op je schoot te leggen en mee te draaien terwijl je de guts meer stilhoudt. (Met de guts heb je nog veel sneller de neiging om uit te schieten dan met het chirurgenmesje.) Rustig en bedachtzaam werken dus.

Ten slotte prik ik met een gatenprikker nog gaten door en door. Dit om later meer intense lichtpuntjes te krijgen die een spikkelschijnsel kunnen geven.
Als je je pompoen later met een kaars wil verlichten dan moeten er meer, en grotere gaten in voor de zuurstof en de warmte. Vaak is dan de hele bovenkant open en een stuk van de achterkant.

Ik gebruik geen kaars maar in plaats daarvan kerstverlichting (van led-lampjes) die je er van onderaf instopt. Op die manier kan de bovenkant dichtblijven en hoeven er niet zoveel (grote) gaten in.

 In daglicht ziet het eindresultaat er zo uit.

Maar het ware genieten is natuurlijk 's avonds. Als het buiten donker is en de pompoen 'aan' gaat. Het ziet er meteen heel sfeervol en sprookjesachtig uit. Een mooie manier om de herfst te vieren.

Fijne Halloween allemaal!

M: pompoenpannekoeken en soep

Het is inmiddels herfstvacantie en nadat iedereen hier in huis ziek is geweest (een flinke griep, ik lees jouw blog nog eens door over weerstandverhogende middeltjes), zijn we inmiddels weer wat opgeknapt. We zijn nog een beetje lui (nu kan het) en we vermaken ons met wat lezen, de hoogstnodige dingen in huis halen, wat lekkere kleine dingen eten en wat surfen op de computer. En hoewel het er tot nu toe niet van was gekomen om zelf berichtjes te plaatsen, hield ik de laatste ontwikkelingen hier op dit blog goed bij...

Altijd leuk om te lezen waar mijn zus zich mee bezig houdt. En nu ik dit tekeningetje in een boekje weer tegenwam, moest het er maar eens van gaan komen. Het begin wordt gemaakt!

1 van de kleine recepten waar we weer wat mee aansterken, en wat hier in hier altijd met gejuich wordt ontvangen zijn pompoenpannekoeken. Sinds mijn oudste zoon voor zijn verjaardag het eerste luisterboek van Harry Potter kreeg, spraken de lekkernijen die daarin beschreven worden tot onze verbeelding: smekkies in alle smaken, droptoffees, chocokikkers, ballonbruisballen, karamelkevers,boterbier, honingwijn, ketelkoeken en pompoentaartjes.

En nu met het najaar om de hoek en de moestuin vol pompoenen, kunnen we hier weer volop aan de slag! Tot nu toe had ik de mooie oranje pompoenen in de tuin staan (de japanse Hokkaido, ook wel oranje zon genoemd), dit jaar zijn het de gele flespompoenen. En hoewel in gehecht ben aan de oranje kleur, die ook al decoratief staat gewoon op een tafeltje,

ben ik na mijn eerste kookervaring ook erg gecharmeerd van de gele flespompoen. Al vind ik ze minder decoratief, het ontpitten gaat veel sneller, de schil is minder hard en de smaak is in de pannekoeken ook gewoon goed bevonden door de vriendjes van mijn jongste. Meer, we willen wel meer! De soep werd veel romiger en hoewel een beetje bleek geel-groenig van kleur is de smaak goed. Vooruit, snel de rest van de flespompoenen oogsten die nu nog in de tuin liggen.

Voor de pompoenpannekoeken, geen taartjes zoals bij Harry Potter, maak je gewoon pannekoekbeslag, een beetje stevig met maar 1 ei, met daardoorheen 1/4 tot 1/3 gekookte pompoen. Op gevoel maak ik het beslag van de juiste dikte. Voor ons mag het wat dik beslag zijn. De pannekoeken worden wat zoeter en steviger door de pompoen.

De rest van de pompoen kook ik alvast en vries dan in of vries ze rauw in, in kleine stukjes gesneden. Rauw is 1 boterkuipje vol genoeg voor een stuk of 10 pannekoeken. Ook koud nog steeds lekker, al krijgen ze daar hier weinig kans voor.

Voor de soep fruit ik 2 teentjes knoflook, samen met 1 grote ui en provencaalse kruiden. Daarna gaat de pompoen in stukjes erbij, met of zonder schil (bij mij de gele met schil, de oranje zonder, al moet met met schil ook prima gaan) even stoven en daarna 2 bouillonblokjes met het bijbehorende water erbij. Een 15 minuten koken totdat de pompoen zacht is, peper en zout naar smaak en evt. kerrie erbij. Ik mix het met een staafmixer redelijk glad, meer voor de kinderen die dan ook wel soep willen, zeker als het buiten koud en nat is... Een voorraadje in de vriezer en laat dan de herfst maar komen!

de gele flespompoen, dus ook lekker...