C: De heemstede in augustus

Nieuwe maand in de reeks maandelijkse opsommingen over onze "heemstede", om zo inzichtelijk te maken wat er hier aan soort werkzaamheden voorbij komt. (Moestuin, kippetjes, huishouden.) Want ook al zit ik niet op een feitelijk boerderijtje, heemsteden kan onder allerlei omstandigheden. In mijn geval met 2 honden, 2 katten, 2 kippen en één echtgenoot in een gewoon rijtjeshuis en met een gehuurde moestuin. Nu de beurt aan augustus.

Augustus: Nog steeds volop zomer. Nog steeds volop droogte. Nog steeds vakantie. Gemiddelde dagtemperatuur, ruim 25 graden. De zomer duurt maar voort en strooit nog steeds met kleine hittegolfjes, of op z'n minst met hittedagen.
Ik sta steeds vroeger op. De ochtend is het enige moment dat het klimaat nog een beetje normaal aanvoelt. Meestal loop ik al rond half 7 in de bossen, de plek waar het dan aangenaam koel en doodstil is. Tegen de tijd dat ik weer thuiskom voel je de warmte alweer aanzwellen, maar dan heb ik tenminste m'n portie beweging weer binnen. De uren erna zijn voor kleine klusjes in huis en boodschappen, de middag voor een snelle zwempartij met de hondjes en de rest van de dag hou ik me meestal zo koest mogelijk. 's Nachts slaap ik nog steeds buiten, maar minder uur dan ik zou willen.

De moestuin:

Ook deze maand zijn mijn werkzaamheden op de moestuin beperkt gebleven tot af en toe water geven, een snelle wiedronde en wat oogsten. (aardappelen zaten nog in de grond en verder had ik nog steeds veel courgettes, én veel tomaten.) De sporen van de droogte zijn inmiddels onmiskenbaar zichtbaar. Dorre en slappe bladeren hier en daar. Het is geen ramp hoor, maar je ziet dat de tuin snakt naar zo'n lekkere volle regenbui van een paar uur. En niet alleen de tuin. Ik heb inmiddels zoveel zon gezien dat ik helemaal weemoedig wordt van de gedachte aan een flinke plensbui. Het zou alles zoveel frisser maken.

 

Tegen het einde van augustus, toen de temperaturen meer rond de 20 graden bleven schommelen begon ik pas weer wat actievere werkzaamheden te doen. Opruimen van bedden bijvoorbeeld. Er komt langzaam weer wat leven op het complex, maar het blijft een rare zomer.

 

Eerlijk gezegd ben ik er niet heel erg rouwig om dat we weer in de afgaande fase komen. Het leegmaken van de tuin geeft ook weer wat ruimte. We hebben heerlijk gegeten van de oogst tot dusver, en veel groente en fruit verwerkt. Oh, de kilo's aan appelen die we hebben, de overdaad aan heerlijke zoete tomaten, je proeft daar de zonnige zomer in. Maar inmiddels verlang ik naar het volgende seizoen, de herfst, de aftakeling, de kilte van de vroege mistige ochtenden. En even geen moestuin meer die in je hoofd zit om zorgen over te maken.

Desalniettemin zal ik, als het eenmaal zover is, vast met heimwee weer terugdenken aan de achterbanken vol vers geluk waarmee ik deze dagen vaak moe maar voldaan weer huiswaarts keerde. Deze kleine cherrytomaten zijn zo onwaarschijnlijk zoet en overdadig dat het keer op keer de favoriet is. Ik zaai soms andere tomaten om uit te proberen, maar ze kunnen eigenlijk nooit tippen aan de black cherry. Verspeelde moeite feitelijk.

De beestjes:

Spannende dag was toen Raafje weer onder narcose moest voor het trekken van wat losse kiezen. Heb de foto maar in zwart-wit gezet want dan zie je al het bloed niet. Alles was al gauw weer goed met haar achteraf, al heeft ze nu niet veel tanden meer over. Gelukkig vind mijn dierenarts het geen probleem als ik bij dit soort ingrepen erbij blijf. Ik mag zelfs helpen. Niet voor iedereen weggelegd, maar ik kan er goed tegen en zo heb ik het idee dat ik toch wat voor haar heb kunnen betekenen.

Leuker nieuws was dat op een gegeven moment het tijdschrift van Landleven op de mat viel. Het septembernummer met het artikel over het fermenteren van kippenvoer. Alleen jammer dat ze m'n blog er niet bij hadden gezet. De kippen waren er niet erg van onder de indruk trouwens. Gelukkig maar, stel je voor dat ze er verwaand van zouden worden.

Er komt genoeg groen uit de moestuin en kippen-kruidentuin om ze nog steeds lekker te verwennen. Palmkool blijft favoriet hier. Fops, de grijze kip, heeft een kleine periode van broedsheid gekregen deze maand. Gelukkig niet te heftig. Kennelijk vind ze dat ook nog steeds bij haar taken horen. Eitjes zijn om die reden weer even van de agenda gehaald.

Verder bestaan de dagen uit véél wandelen en zwemmen. Dat laatste voor de hondjes dan, ik hou het bij pootjebaden. Deze maand, of eigenlijk ook al een beetje aan het eind van juli, kreeg ik de smaak van langer wandelen pas echt goed te pakken. Vooral in de ochtend als de temperaturen nog een beetje te doen waren. Vonden de hondjes helemaal niet erg. Eerst liepen we naar de vennetjes, maar zodra daar blauwalg opkwam zijn we de stromende beekjes gaan opzoeken. Alles om maar een beetje af te koelen. Maar het werkt ook ontspannend.
Kennen jullie de Japanse term shinrin-yoku? Dat betekent bijna letterlijk "Bos-baden". Een bosbad nemen betekent niet dat je letterlijk in een bospoeltje stapt, maar eigenlijk meer dat je de atmosfeer van een bos (of de natuur) tot je neemt via je zintuigen. Via geur, tast, geluid, zicht en smaak. Via het groen dat je omringt. Het gaat dus niet zozeer om het actief bewegen in het bos (zoals joggen) maar wel om het actief open staan voor de elementen in het bos. Bewuster de omgeving in je opnemen. Het werkt stress-verlagend en rustgevend. En het is best verslavend dus, heb ik gemerkt. Er is echt een verschil tussen rondlopen terwijl je in je eigen gedachten verzeilt bent geraakt, of rondlopen terwijl je oog hebt voor de natuur om je heen. (beide zijn fijn hoor, daar niet van, maar van de tweede rust je ook geestelijk meer uit. Al koste het me in het begin wel moeite om de tijd los te laten, of in ieder geval het idee loslaten dat je de wandeltijd 'nuttig' besteed met allerlei belangrijke piekergedachtes.)

Het huishouden:

Deze maand heb ik niet zozeer veel in huis gedaan, qua opruimen dan (een kleine schoonmaak stond oorspronkelijk op de planning, maar daar vond ik het veel te warm voor.) Ik ben daarentegen wel meer in de keuken gaan doen. Onder andere het fascinerende proces van fermentatie. Ik deed een (gelukte) poging tot Kimchi maar moest mijn man beloven dat niet meer te maken omdat de hele koelkast ernaar ging stinken (zijn woorden, ik vond het heerlijk ruiken.), verder weer een pot zuurkool gemaakt, paar potten gefermenteerde tomaten (en gefermenteerde ketchup), hangop, ginger-bug en kombucha. Leuk leuk! Over die laatste twee ga ik aparte blogs schrijven want dat zijn blijvertjes.
Veel bezoek en logés gehad deze maand. Zelf het spinnen weer opgepakt na een losse workshop om de beginnersfouten op te lossen (de winter komt ooit onherroepelijk weer om de hoek kijken, zegt mijn wolgevoel) En enorm veel voetpijn gekregen (peesplaatontsteking) na al dat wandelen waarna ik in de massages dook (zie ook hier). Die voetpijnen waren een enorme domper. Voelde me enorm beperkt en gestraft.
M'n ouders waren verder nog 55 jaar getrouwd deze maand waardoor m'n moeder weer even als vanouds naar huis kwam en daar door de tuin liep, wat me een enorm compleet gevoel gaf. Met een schuin oog en behoorlijk wat inlevingsvermogen kon je net doen alsof alles eventjes weer normaal was. Nou ja.. normaal is misschien wat overdreven, maar toch. Beter dan de realiteit.
En halverwege de maand kwam ook het kantoorwerk weer om de hoek kijken, nog niet in volle omvang gelukkig want het is daar na de bezuinigingsplannen van vlak vóór de zomervakantie even erg stressvol. Wisseling van taken voor veel van het kantoorpersoneel omdat er uren (en mensen) gekort zijn. Ik waak ervoor niet weer zo'n start te hebben als vorig jaar en vooralsnog lijkt dat te lukken. Neem zorgen en problemen niet mee naar huis. In september beginnen alle cursussen weer en dan wil ik fit en voorbereid zijn. De inschrijvingen lopen erg goed.
Waar is die hele vakantie eigenlijk gebleven?

C: De heemstede in juli

Nieuwe maand in de reeks maandelijkse opsommingen over onze "heemstede", om zo inzichtelijk te maken wat er hier aan soort werkzaamheden voorbij komt. (Moestuin, kippetjes, huishouden.) Want ook al zit ik niet op een feitelijk boerderijtje, heemsteden kan onder allerlei omstandigheden. In mijn geval met 2 honden, 2 katten, 2 kippen en één echtgenoot in een gewoon rijtjeshuis en met een gehuurde moestuin. Nu de beurt aan juli.

Vers terug van een paar dagen Vlieland, eind juni (waar het al heerlijk zonnig weer was gebleken) werd duidelijk dat voor juli het zuiden van Nederland op de drempel van een periode Heus-Heet-Zomerweer stond. Naar mijn gevoel was het achteraf eigenlijk de hele maand één lange hittegolf. Ik had nog maar een weekje kantoorwerk voor de boeg (wel met allerlei doemberichten over grote bezuinigingen en ontslagen, maar op een of andere manier was ik daar een beetje murw voor geworden) maar eigenlijk werd gaandeweg het andere gegeven steeds duidelijker: De zomer is nu echt serieus aangebroken, de vakantie is een feit! Voorlopig heb ik geen cursussen, geen kantoor, geen stress, meer vrij! Jaaahoe!

De moestuin:

Eerste zorg op de moestuin was de kas. Met die scherpe zon werd het daarin letterlijk een broeikas, niet te doen voor die jonge plantjes. Dus het witten van het glas werd hoogste prioriteit. Wel wat lastiger dan gedacht want dat spul bleek haast overal uitverkocht. Zelfs via internet moest ik even zoeken, maar uiteindelijk kreeg ik het dan toch binnen. Volgende keer iets eerder in huis halen, Chantal!

Alleen de bovenste nok werd dit keer versierd met het traditionele vogeltje, de rest ging voor de zekerheid toch maar effen wit. En achteraf maar goed ook, gezien de aanhoudende zon. Wát een hitte daalde er neer. Ik vond het niet te doen eigenlijk en heb helemaal niet zoveel in de moestuin gewerkt. Gewoonweg te warm. Ging voornamelijk steeds even om alleen de kas water te geven eigenlijk.

Het witkalk houdt veel van het licht tegen maar desondanks hadden de planten in de kas wel behoorlijk last van de warmte. Ondanks dat de 4 dakramen én de deur continu open stonden voor wat tocht en afkoeling (vooral 's nachts). Meer gekrulde bladeren dan normaal was het gevolg. Maar gelukkig bleef het daarbij.

De rest van de moestuin heb ik eerlijk gezegd niet zo heel veel water gegeven. Vond het te warm om steeds met gietertjes rond te zeulen ook, en in het begin had de tuin er ook nog niet heel erg last van leek wel. Geen al te erge slappe bladeren. De courgette deed het bijvoorbeeld fantastisch (te goed om tegenop te kunnen eten) en dat is toch een plant die veel vocht nodig heeft. Maar de aanhoudende warmte weerhield me er wel van om jong groen uit te planten. Heb niet echt meer iets bij geplant of gezaaid.

Ook het pompoen-bed groeide inmiddels aardig dicht en al gauw legde ik me er maar bij neer dat de moestuin in het algemeen eerder een kwestie van behouden werd dan van vernieuwen. Toch een soort tropenrooster. Je kunt niet alles hebben.

En zo groeide alles lekker door, ondanks de aanhoudende droogte en mijn niet al te vake bezoeken.

Totdat er hier en daar haast letterlijk paadjes onbegaanbaar werden. Laat dat maar aan de pompoenen over!

 

Wat een mooi vooruitzicht weer, al die jonge vrolijke pompoenen onder dat grote bladerdek. Ik ben blij met allerlei groente en fruit uit de tuin, maar de gewassen die min of meer voor zichzelf zorgen zijn in periodes zoals deze toch wel heel erg fijn. Niks bij te snoeien, niks op te binden, niks extra te wieden. Hmmmm 

Het is sowieso erg stil op het complex. Haast iedereen is op vakantie of zit ergens in de schaduw. Alleen in de ochtenden zijn er wat mensen te vinden.

Dan zijn de temperaturen namelijk nog enigszins te handelen. Wel jammer eigenlijk want in juli vind ik de tuin vaak op haar mooist. Alles ziet er zo groeizaam en kleurrijk en vol uit. Maar goed. Zo gaat dat soms en het lijkt ook weer zo ondankbaar om te mopperen dat het in de zomer nou weer té zomers is, toch?

De kippetjes:

Met de kippetjes gaat het ondanks de hitte uitstekend. Ze mogen de hele tijd lekker los in de tuin zodat ze de fijnste plekjes uit kunnen kiezen. Fops, de grijze kip, is weer helemaal in een ei-ritme terecht gekomen. Eens in de 2 dagen ligt er een eitje in het legnest. Nou ja, soms duurt het 3 dagen. Maar dat vergeef ik de oude dame wel.

De kippen-kruidentuin waar ze volop van mogen snoepen staat er nu uitnodigend bij en daar wordt ook dagelijks dankbaar gebruik van gemaakt. Het is voor mij het topvoorbeeld van een gelukkige kip als ik ze daarin zie rondhangen. Een nibbeltje hier, een pikje daar, en dan voldaan neerploffen. Wat een genot.

Op echt hele hete dagen zet ik een bak met extra koud water neer. Het is niet zo dat ze daar uit zichzelf in gaan zitten, maar als ik de kippen oppak en daar inzet dan blijven ze wel een minuutje of 5 een beetje hangen om af te koelen tot ze weer weg fladderen. Over het algemeen zijn ze wel een stuk slomer dan normaal hoor. Wij allemaal trouwens.

Het huishouden:

Ik moet zeggen, ondanks het feit dat de vakantie is ingetreden heb ik nog niet veel van een vakantiegevoel ervaren. Meestal duurt het toch eventjes voordat allerlei werkgedachten uit je systeem zijn, maar de maand begon ook met extra veel bezoeken aan het zorgcentrum. Dit omdat Mirjam met vakantie vertrok en m'n vader ziek in bed kwam te liggen. Haast elke middag reed of fietste ik wel even naar m'n moeder toe aangezien ik de enige was die voor gezelschap kon zorgen. Dan hees ik haar in een rolstoel en reed haar naar de dichtsbijzijnde ijswinkel. Juli was bij uitstek de maand van de druipende ijsjes, ik geloof dat we alle smaken wel een keer gehad hebben. M'n moeder genoot van de warmte en het buiten zijn. Ze is redelijk vrolijk en 'wakker' op het moment.
In het zorgcentrum was inmiddels het Noro-virus uitgebroken (een besmettelijke buikgriep) en dan gaat er een heel protocol van start. Alle zieken blijven op hun kamer, tussendeuren blijven gesloten, personeel loopt in beschermende kleding rond, overal staan ontsmettingsmiddelen. Alles bij elkaar komt het erop neer dat de levendigheid in de ruimtes een stuk afneemt en het personeel het razend druk heeft. Voor m'n moeder wel fijn om dan af en toe eruit te kunnen. Dus vandaar.
Maar uiteindelijk werd ik later in de maand zelf ziek van dat virus. Ben een volle week kwijt geweest met overgeven en als een vaatdoekje op de bank liggen, voor de ventilator. Energie tot het nulpunt gedaald. Gelukkig was m'n vader toen weer wat opgekrabbeld en kwam m'n zus niet al te lang daarna weer thuis van vakantie. Wisseling van de wacht.

Op het eind van de maand rezen de temperaturen helemaal de pan uit. We tikten 36 graden met gemak aan. Tegen die tijd was het huis al zo opgewarmd dat we het maar met moeite weer wat koeler konden krijgen. (Het maandgemiddelde overdag voor juli was hier al ruim 28 graden!! Acht-en-twin-tig!!) Meestal ging om 5 uur 's ochtends de achterdeur al open met de ventilator aan. Gordijnen bijna altijd dicht. Het dagelijkse leven wordt dan feitelijk overgenomen door de omstandigheden. Het is te warm om iets van substantie te doen. In de ochtend doe je zoveel mogelijk de hoognodige zaken, zoals boodschappen, opruimen, honden uitlaten...en de rest van de dag ben je meer aan het uitzitten. Tenminste, zo ervoer ik het. Koelelementen bij de wormentoren, kippen in een voetenbad, hondjes laten zwemmen en weer neerploffen.

Nog zoiets, ik slaap ontzettend slecht door die warmte. De slaapkamer voelt broeierig en klam, en uiteindelijk ben ik steevast op een luchtbedje met klamboe in de achtertuin gaan liggen. Vlak bij het kippenhok die 's nachts ook openstond vanwege de warmte. Dus ik lag bijna letterlijk bij de kippen op stok.
Het is niet ideaal hoor, buiten slapen. De geluiden in ons volkswijkje gaan nog tot laat door en 's ochtends is het weer vroeg licht. Maar je drijft tenminste niet van het zweet weg.

Pfff, vermoeiend hoor, vakantie.

C: De heemstede in juni

Nieuwe maand in de reeks maandelijkse opsommingen over onze "heemstede", om zo inzichtelijk te maken wat er hier aan soort werkzaamheden voorbij komt. (Moestuin, kippetjes, huishouden.) Want ook al zit ik niet op een feitelijk boerderijtje, heemsteden kan onder allerlei omstandigheden. In mijn geval met 2 honden, 2 katten, 2 kippen en één echtgenoot in een gewoon rijtjeshuis en met een gehuurde moestuin. Nu de beurt aan juni.

Juni, die maand verliep hier met afwisselende hoogte- en dieptepunten. In dat opzicht werden we goed heen en weer geslingerd. Het allerlekkerste was het zomerse gevoel, die warme luchten vol met zoete linde-geuren. Heeft het geregend? Ik weet het niet eens meer. Als ik diep nadenk dan staat me vaag iets bij van mogelijke onweersbuien in het begin, maar die vielen echter steeds niet bij ons. Of misschien eentje?
Ik had meer vrij omdat deze maand uiteindelijk ook mijn laatste lessen afliepen. Maar op het kantoorgedeelte waren er plotseling veel meer zorgen, daarover later meer. Laten we het eerst over wat leuke dingen hebben.

De moestuin:

Oh jongens, een moestuin in juni is een heerlijkheid! Met name dit jaar met die zachte warme dagen. Vorige maand was onverwacht al zo vaak zomers gebleken maar in mijn achterhoofd had ik voor juni mogelijke andere scenario's klaarliggen, met 2016 nog goed in m'n geheugen. Toen was de hele maand juni alléén máár régen, de grond leek meer op een moeras en alles kwam er verzopen uit. (zie ook hier). Maar niet dit jaar, dit jaar was perfect moestuinweer en ik heb elke keer ik-weet-niet-hoeveel warme aardbeitjes rechtstreeks van de plant in m'n mond gestopt, terwijl het rode sap langs m'n kin omlaag drupte. Hoe veel beter wil je juni hebben?

Meermaals kwam ik met bakken vol aardbeien thuis, van verschillende variëteiten. Ook "spook"aardbeitjes, wit maar zoet. Ze bewaren allemaal echter niet zo lang als de supermarkt aardbeien dus het was flink dooreten.

Zowel rauw eten, als tot jam verwerken, als drogen. Hoewel het meeste toch rauw op is gegaan, de lekkerste manier.

Ook de groene asperges bleven deze maand nog komen, officieel mag je oogsten tot St. Jans dag, 24 juni. Daarna krijgt de plant de rest van het seizoen de tijd om weer aan te sterken voor volgend jaar. En eerlijk gezegd, tegen die tijd had ik het ook wel weer even gehad met die asperges. Dat klinkt ondankbaar maar we eten ze al twee maanden haast élke dag! De pompoenen op bovenstaande foto waren al net na IJsheiligen de grond ingegaan, maar die foto hadden jullie nog tegoed. Het lijkt veel ruimte voor 5 plantjes maar ze gaan de hele bak én verder overwoekeren.

Wel werd aan het begin van deze maand de kas ingeplant met de tomaten, aubergines, gember en paprika's die thuis al tijden terug waren voorgezaaid. Dat uitplanten had al véél eerder gekund maar ik vond het steeds zo warm. Ik had speciaal gewacht tot er een bewolkte dag aan zou komen zodat ze makkelijker konden aanslaan. Tomatenplanten zijn in mijn optiek een beetje de kneusjes onder alle moestuinplanten, die moeten met veel liefde, zorg en aandacht kunnen opgroeien.

Ik verwijder de onderste bladeren en plant ze extra diep zodat de stengel ook weer wortels kan gaan produceren. En er gaat beendermeel, epsomzout, asperine, meststoffen en speciale aarde bij het plantgat. Samen met een ingegraven fles die water rechtstreeks bij de wortels brengt. En wat mulch er later bovenop. Echte couveuse-baby's, die tomaten.

Eén tomatenplant had ik in maart op de Groenmoesmarkt gekocht en daar heb ik een dief van laten wortelen. (Zoals je kan zien komen er uit de stengel gewoon weer nieuwe wortels) Dan heb je helemaal legaal, twee tomatenplanten voor de prijs van één. Handig!

De gember had er dit jaar zo ont-zet-tend lang over gedaan om op te komen, ruim twee maanden. Eigenlijk had ik ze allang opgegeven eerlijk gezegd, ik was er alleen nog niet aan toe gekomen om ze weg te gooien (of eigenlijk op te eten.) en toen kwam er opeens toch nog een groen puntje aan. Nou zeg! En als er eenmaal een groen puntje komt dan gaat het opeens best snel, dus zo zie je maar. Toch gember in de kas dit jaar!

Zo'n vers ingeplant kasje ziet er nog zo netjes en leegjes uit. Omdat de tomatenplanten zo diep in de grond zitten lijken ze weer heel klein. Maar dit gaat groeien hoor. Over een maand is het een jungle. Let maar op.

De levende Have:

Met de hondjes en katten ging ik begin juni naar de dierenarts voor alle inentingen. Alles gaat goed met ze, alleen moet Raafje weer een keer een kies laten trekken deze zomer. Dat is minder leuk. En aangezien kip Fops in die week weer twee keer een windei had gelegd vroeg ik ook maar meteen even na of het voor een oudere kip naar zijn mening inderdaad 'normaal' is om af en toe windeieren te leggen. Dat is zo, niets om me zorgen over te maken, maar naar zijn mening kon ik ze maar beter gewoon inruilen voor nieuwe kippen.... Dat moet Fops volgens mij gevoeld hebben want vanaf dat moment is ze weer begonnen met het leggen van normale eitjes. Heus waar! Om de 3-4 dagen ongeveer. Hoe knap is dat! Niet dat ik ook maar even overwogen heb om ze in te ruilen hoor!

De duifjes zijn deze maand ook uit het ei gekomen, opgegroeid én uitgevlogen. Geen enkele kat heeft ze opgegeten! Tenminste, er werd me geen dode duif gepresenteerd en ik heb er ook nergens een zien liggen dus ik ga ervan uit dat ze veilig ergens in een hoge boom zitten. Omdat het nest zowat tegen het raam aan zat konden we het allemaal volgen, hoewel we ook vaak het gordijn dicht hadden om ze niet teveel te storen.

4 dagen oud

5 dagen oud

13 dagen oud

15 dagen oud

19 dagen oud

20 dagen oud

23 dagen oud

Ik moet zeggen, het viel mee allemaal. Ik had verwacht dat het een komen en gaan zou zijn van aanvliegende ouders, maar het verliep allemaal heel rustig. In het begin zat er haast continu een ouder-duif bij (en moest ik snel zijn met foto's maken als ze even wegvloog) maar later werden ze ook wel even alleen gelaten. Het zijn alerte beestjes hoor, ook zo klein al. Als ik te dicht bij kwam met de camera maakte ze zich groter en gingen met hun snaveltjes klapperen. Gaandeweg werden ze trouwens te groot voor het nest en gingen ze meer op de rand en in de takken leven. En opeens waren ze toen weg. Eentje is nog een keer een paar uurtjes teruggekomen, maar toen ze een paar dagen wegbleven heb ik het nest opgeruimd, de takken gesnoeid en alle duivenpoep opgeruimd. Missie volbracht. Pfoe.

Het huishouden:

Weinig huishoudnieuws van belang. Leuker om te vertellen is dat ik vanwege de meer vrije dagen (en een paar vrij genomen dagen) twee keer een korte vakantie heb gehad in de tweede helft van de maand. TWEE keer!! De timing was perfect en de noodzaak hoog!

De eerste reis ging naar de Ardennen en was een paar maanden terug al geboekt. Ik zocht destijds naar iets om heen te gaan zodra de cursussen waren afgelopen (omdat het zo'n druk cursusjaar was geweest met de verbouwing en verhuizing.) en iets om in die laatste loodjes dus naar toe te kunnen leven. Maar ik zocht ook naar iets dichtbij en kort omdat m'n moeder er toen nog zo slecht voor stond (en nog thuis woonde). Ik wilde binnen een paar uur thuis kunnen zijn als er iets gebeurde. Dus geen vliegtuig maar wel met een buitenlands gevoel. In onze contreien kom je dan snel bij de Ardennen uit.
Nu kan het in de Ardennen ook best nog wel eens tegenvallen met het weer, dus ik durfde niet echt voor een camping te kiezen. In plaats daarvan vond ik de PERFECTE bestemming. Oh, jongens wat was ik blij toen ik dát vond. "Les Cabanes de Rensiwez". Ooit van gehoord? Nee? Het is daar fan-tas-tisch en had alles precies zoals ik het zocht. Was het ideale korte vakantie-uitje met m'n lief en hondjes.

-Het was dichtbij (2 uur rijden) en voelde buitenlands (Frans-sprekend, ruige natuur)
-Het bestond uit allemaal exclusieve, primitief doch luxe, natuurlijke blokhut-achtige natuurhuisjes.
-Verscholen in bos aan een riviertje met prachtige wandelgebieden in de buurt.
-Elk huisje met voldoende eigen terrein en privacy voor RUST!
-Elk huisje met zowel ligbad als houtkachel (voor de eventueel koude natte dagen!)
-Hondjes zijn er welkom!!!!!

Ik vond het er zo heerlijk dat ik er snel een apart en uitgebreider blogberichtje over ga schrijven!

Het tweede korte uitje was een halve week later meteen na m'n kantoordagen en ging richting Vlieland waar ik met de hondjes een vriend op ging zoeken die me had uitgenodigd.

Het was er ideaal strandweer maar ik heb voornamelijk veel gewandeld en gefietst. Vooral vroeg in de ochtend en later op de avond. Dan waren de stranden, duinen en bossen het meest leeg en stil. Het was ideaal om m'n gedachten op een rijtje te zetten en afstand te voelen tot allerlei onrust die op m'n pad was gekomen.

Juni was namelijk ook de maand dat m'n moeder een grote terugval had gehad. Ze was erg boos en agressief, naar iedereen en om niets ontplofte ze. Ik had haar wel eerder boos gezien toen ze nog thuis woonde, maar ze was nog nooit echt boos op mij geweest. Of boos, kwáád eerder, furieus en vijandig. Deze maand heeft ze me onder andere geknepen, gebeten, geschopt, geslagen en dierlijk toegeschreeuwd. Dat kleine broze lijf van haar. Ik schrok enorm van deze losgekomen krachten, van de afstand tussen ons waarin ik haar niet kon bereiken, van haar wanhoop en onmacht, van mijn onvermogen haar te kunnen helpen maar ook van mijn eigen gevoelens die inwendig ook ongeduld en afkeer vrijgaven. Ik heb hier (in m'n eigen tijd) wel wat tranen om gelaten en ook soms als verdoofd op de bank gezeten. Wat is dit voor leven voor haar als dit zo blijft? Voor ons?
Uiteindelijk werd duidelijk dat onder dit gedrag een blaasontsteking schuilging, wat wij al vermoedden maar wat niet meteen werd aangenomen. Pas de tweede kuur sloeg aan. Toen de blaasontsteking weg was verdween ook haar agressie weer. Het is wat met dementie.

Op kantoor was het tegelijkertijd ook plotseling raak. De laatste paar weken voor de zomerstop werden we opeens geconfronteerd met een tijdelijk nieuwe bestuurder die uit de doeken deed dat hij de financiën op orde kwam brengen, onze eigen directeur was zelf stilletjes van het toneel verdwenen. Al snel werd duidelijk dat er behoorlijk gesneden zou moeten gaan worden, maar waar en hoe? Veel gespeculeer, veel geruchten, veel onrust. Wat gebeurt er allemaal en bestaat m'n baan straks nog wel? Of die van mijn collega's?

Nou ja, dat dus. Je kunt je misschien wel voorstellen dat lange wandelingen door prachtige natuurgebieden dan de boel weer wat meer in perspectief kunnen trekken. Vrolijke hondjes om je heen helpen ook!

Op de laatste dag van juni reisde ik weer terug naar huis. Op tijd voor onze 13e trouwdag. Ik had de twee maanden daarvoor expres geen chocola meer gegeten om te kijken of ik nog in m'n trouwjurk zou passen. Een gemeen testje wat we om de paar jaar bij onszelf uitvoeren. Haha, wat blijkt?
Nee natuurlijk! Die jurk was destijds al loeistrak maar nu kreeg ik toch echt onverbiddelijk de laatste centimeters van de rits met geen mogelijkheid meer dicht. Het heeft me er niet van weerhouden om traditiegetrouw onze huwelijkstaart weer te bakken, bomvol chocola! Oh yeah!

C: De heemstede in mei

Nieuwe maand in de reeks maandelijkse opsommingen over onze "heemstede", om zo inzichtelijk te maken wat er hier aan soort werkzaamheden voorbij komt. (Moestuin, kippetjes, huishouden.) Want ook al zit ik niet op een feitelijk boerderijtje, heemsteden kan onder allerlei omstandigheden. In mijn geval met 2 honden, 2 katten, 2 kippen en één echtgenoot in een gewoon rijtjeshuis en met een gehuurde moestuin. Nu de beurt aan mei. 

Oh, mei, mei, mei! Wat een heerlijke zomerse maand is dat gebleken. Volop zon en warmte, en voor mij persoonlijk ook veel vrij! Het startte meteen met twee weken meivakantie, woppa! En later tweede Pinksterdag nog als toegift er achteraan, allemaal zonovergoten. Wat een verademing en wát een cadeau! Ik was enorm toe aan die vrije dagen maar dat het allemaal ook zo heerlijk zomers zou gaan voelen had ik niet voorzien.

De moestuin:

Ben voornamelijk de moestuin ingedoken. Niet alleen omdat daar best veel werk te doen is, vooral nu, maar óók omdat het m'n hoofd altijd zo heerlijk rustig maakt. Nu alle werkgerelateerde kopzorgen door de vakantie tijdelijk geoorloofd op een lager pitje kwamen te staan voelde de moestuin helemaal als een plek waar je in ieder geval geestelijk flink tot rust kon komen. Het hele lichamelijke aspect werd daarentegen wel enorm aanpoten. (Die extra chocolade kilootjes van afgelopen maanden zijn er inmiddels wel weer af.)

Het moestuinwerk begon overigens op stel en sprong met de melding op het journaal dat er een breedschalige vriesnacht aan ging komen. Net nu er van alles in bloesem staat. Vorig jaar was er ook al zo'n onverwacht vorstige nacht geweest en daarbij had ik uit laksheid gedacht dat het allemaal-wel-mee-zou-vallen. Met als gevolg dat ik echt haast geen appels of aardbeien kon oogsten dat jaar, die waren allemaal kapot gevroren. Zo zonde. Door schade en schande gedreven ditmaal dus meteen met lakens, plastic zakken en karton richting moestuin gefietst om van alles in te pakken en af te dekken. Mij krijgen ze niet meer! De volgende dag bleek overigens de vorst bij ons niet langs geweest. Zul je altijd zien... maar toch.

Nieuw schort van Mirjam gekregen, handig joh!

Hoewel er ook nog een nacht 'n hele sloot regen viel, waarbij ik om half vier 's nachts opeens besefte dat er nog wat zaailingen thuis buiten het afdak stonden (die ik dus ter plekke meteen van de verdrinkingsdood ben gaan redden door ze over te potten... over toewijding gesproken.) Zagen de dagen er al gauw aaneengesloten hemelsblauw en hoog zomers uit. M'n man zat in het buitenland en ik hoefde met helemaal niemand rekening te houden. MOESTUIN! Haast iedere dag tussen 10:00 en 15:00 u. in de weer geweest. Veel water mee, zonnebrand -en bril paraat, haren op zolder en werken maar! Let op bovenstaande foto even op die blauwe plastic zakken (vol houtsnippers) maar vooral op het stukje groen daaráchter. Dat is één en al zevenblad want dat stukje heb ik de afgelopen twee jaar ongemoeid gelaten.

 

Onkruid wieden dus vooral. De bedden waren redelijk schoon, maar de tussen-paden waren hier en daar overwoekerd met (daar zijn ze weer) zevenblad, akkerwinde, heermoes en ander ongewenst groen. Heb ze zo goed mogelijk opgeschoond, karton gelegd en houtsnippers erop gestort. Het betegelde middenpad moet ik ook nog een keer aanpakken (d.w.z. helemaal eruit halen, opschonen en verbreed weer terugleggen. Want ook daar groeit zevenblad tussendoor, maar dat is een project voor later in het jaar.)

Wel de composthopen helemaal opgeschoond want daar groeide ook zevenblad en akkerwinde tussendoor inmiddels. Dat betekende dat ik alle rijpe compost het gezeefd (!) en de grond eronder weer voor een deel heb omgegraven om alle wortels te verwijderen. Het is in één zinnetje opgeschreven maar het was twee dagen werk. Meteen een nieuwe hoop opgezet ook.

En vervolgens begonnen aan dat verwaarloosde stuk tussen composthoop en kas. Ik heb daar twee jaar terug, toen het tuinhuisje werd gezet, op een stuk plastic zevenblad-rijke grond gestort wat ik even ergens kwijt moest. Dat is uiteraard gaan woekeren en nam dat hele stuk over. Door het plastic heen uiteraard. Op foto's kon ik dat altijd heel mooi omzeilen, maar dat mag natuurlijk geen eeuwigheid duren hè? Elke dag een stukje dus maar. Eindeloos gepeuter.

Tot het helemaal gedaan was. Ik heb overigens niet de illusie dat er geen kleine stukjes wortel zijn achtergebleven hoor. Die zullen de komende dagen/weken ongetwijfeld omhoog piepen zodat ik ze snel kan opsnorren. Inmiddels staan hier de pompoenen al in, maar daar heb ik nog geen foto van.

Nou, tegen eind mei zag het er dan ongeveer zo uit.

Veel van de bedden zijn al beplant of ingezaaid, maar het ziet er dus nog niet volgroeid uit. Maar oh, zo heerlijk is het al. De geuren van roos, rozemarijn, lavendel, munt, knoflook en jasmijn geven je zo'n buitenlands gevoel. En ik zie van alles omhoog komen wat in de komende maanden nog gaat groeien en bloeien. Als oogst heb ik voornamelijk groene asperges, dat kan ik haast elke dag eten als ik niet af en toe ook wat uitdeel. En een paar dagen terug kon ik dan eindelijk óók de eerste warme zoete aardbeitjes eten. Dan kun je me opvegen hoor! Zo lekker dat je meteen door je hoeven zakt! Ha.

De kippetjes:

De oude kippe-dames vonden al die warmte wat minder. Ik heb ze vaak los gelaten in de tuin zodat ze zelf het meest comfortabele plekje konden uitkiezen. Meestal ploften ze ergens neer in de diepere schaduw en zaten daar de hitte uit. Met hier en daar een wandelingetje. Geen eitjes meer, ook van Fops niet. Ik denk echt dat die ook niet meer gaan komen. Ze zijn zo zoetjes aan uitgelegd. Wel nog nieuw kippenvoer besteld specifiek voor oude kippen (hier). Het is hetzelfde voer als vorig jaar deze tijd want Fopsje is nog steeds een beetje sloom en benauwerig, wel wat minder inmiddels. Het beviel me niet zo om dat voer te fermenteren, te papperig, dus ze krijgen het nu droog bijgevoerd. In ieder geval deze zomer.

Het kippen kruidentuintje is flink aan het groeien geweest. Zo leuk om te zien als ze daar lekker van aan het snoepen zijn. Als ze niet loslopen snij ik er ook regelmatig wat groen vanaf en stop dat in een korfje voor in de ren. Zijn ze dol op.

Eén ochtend kwamen ze trouwens niet opdagen. Ik had de honden al uitgelaten en normaal gesproken zitten de kippen dan al vol verwachting te wachten op hun schaaltje gefermenteerd voer. Soms luidkeels kakelend. Maar nu was het leeg en stil. Toch even kijken. Bleek toch dat ze niet voorbij een kikker durfden die roerloos en hoog op het uitloopplankje zat! Ze treuzelden en twijfelden en draalden en deden halfslachtige pogingen. Hi-la-ri-sche beesten zijn het! Pas toen ik de kikker oppakte en terug in de vijver zette kwamen ze naar buiten.

We hebben overigens ook ander gevogelte erbij gekregen. Een dikke houtduif heeft een prachtig nest gebouwd in de wisteria die voor tegen het huis hangt. Precies voor het raam dus we kunnen alles zien. Ik ben er niet helemaal gerust op. Nooit eerder was een vogel zo dapper om in onze tuin te nestelen, gezien de katten die er wonen. En ik heb Wurre al betrapt op loeren, en een buurkat in de voortuin gesignaleerd (die er anders nooit zit.) Broedende vogels mag je niet verstoren (ook van duiven niet) dus we hopen er maar het beste van. Heb heel voorzichtig een stuk gaas geplaatst zodat de katten (hopelijk) niet omhoog kunnen klimmen en verder wachten we maar af. 17 dagen voor de eieren uitkomen, dan een maand voor de kuikens uitvliegen. Dat wordt nog wat.

Het zijn er twee, zagen we later. Duiven komen vaak naar dezelfde plek terug om te broeden dus als de kuikens eenmaal vervlogen zijn zal ik dit nestje wel gaan opruimen. Ik vermoed trouwens dat we dit bezoek te danken hebben aan het feit dat onze buurvrouw afgelopen winter haar grote boom heeft gerooid. Die beesten moeten toch érgens hun ei kwijt?

Ook de wormenbak vroeg extra aandacht met dit aanhoudende warme weer. Het voedsel composteert sneller waardoor het vaak ook wat natter wordt. Wormen houden niet van te droog, maar zeker ook niet van te nat. En al helemaal niet van te warm. Dus ik heb een iets drogere bak erbovenop gemaakt, met iedere namiddag verse koelelementen erin (flesjes gevuld met water die een uurtje in de vriezer hadden gelegen.) Dan kunnen ze zelf zien waar ze het liefste gaan zitten. Geen zin in kokende wormensoep hoor.

Het huishouden:

De moestuin had de meeste prioriteit maar thuis ben ik ook wel een beetje aan de slag gegaan, naast de gewone werkzaamheden. Die zon vróeg gewoon om wasgoed aan de lijn. Dus in het kader van de 'kleine zomerschoonmaak' zijn hier de bankovertrekken maar vast al gewassen, en heeft er héél veel gelucht gehangen. Het was bijna een sport om te bedenken wat we allemaal buiten aan die lijn konden hangen. Lekker hoor.
Zoals de allereerste foto liet zien hadden we ook tijdelijk het hondje van m'n schoonmoeder erbij, die was namelijk met vakantie. Met al die zon betekende dat natuurlijk ook lange wandelingen rond de vennetjes. Pootjebaden, zwemmen, stokken gooien. Kortom, naar buiten!
En ik ben veel bij m'n moeder geweest, die haar tweede maand in het zorgcentrum in ging. Het is een wereld op zich, zo'n gesloten afdeling met al haar bewoners, maar ze is op zo'n fijne plek terecht gekomen. De gezamenlijke 'woonkamer' is echt gezellig, er zijn openslaande deuren naar een grote dichte tuin (mét kippetjes!) waar ze altijd in kunnen en de verpleging is (wel druk maar) erg lief. 'Onze' woonkamer (het gebouw heeft er meerdere) heeft veel betrokken mantelzorgers en vrijwilligers als familie/bezoek en die houden een oogje in het zeil voor iedereen.

 

Deze maand (op internationale bellenblaasdag!) gingen Mirjam en ik bijvoorbeeld gezamenlijk op bezoek voor een bellenblaasshow. De hele middag hebben we grote bellen staan blazen op de verschillende terrassen daar, vóór maar ook mét de bewoners. Was niet heel makkelijk want op zo'n binnenplaats waaien de winden heel grillig en neerwaarts waardoor ze niet lang bleven hangen, maar het was een groot succes. 

 

Dit is niet mijn moeder overigens, en door de nieuwe privacywet dus maar haar gezicht geblurred, maar het is een voorbeeld hoe je al gauw spontaan iemand aan je arm hebt. Mirjam en ik hebben een paar jaar geleden al samen een omgaan-met-dementerenden-training gevolgd om zo het ziekteproces van m'n moeder beter te begrijpen en op te vangen (heel leerzaam) dus voor ons voelt het inmiddels redelijk vertrouwd en makkelijk. Het is dan ook des te fijner dat ze nu op een plek is waar daar alle ruimte en aandacht voor is. Of we nu komen bellenblazen, m'n moeder lekker met blote voeten in het gras laten lopen, dansen op de gang of wat dan ook, niets is raar of afwijkend. En een beetje leven in de brouwerij valt vaak in goede aarde.

Dus nou, dat proberen we dan ook. Al zijn niet alle bezoekjes even vrolijk uiteraard, en ook bij thuiskomst kunnen de indrukken soms erg vermoeiend en verdrietig terugslaan. Maar ondertussen maken we er maar het beste van.
Mei verliep verder tegen het eind ook richting het aflopen van enkele van m'n cursussen. Dat is en was even erg druk. Kantoorwerk blijft voorlopig nog doorgaan (en onstuimig) maar in ieder geval zijn de avonden vanaf nu bijna allemaal weer vrij. Dat betekent dat ik ook weer m'n eigen natuurlijke ritme kan oppakken. (vroeg naar bed, vroeg op.... ik ben een verstokt ochtendmens.) Al met al veel goede hoop voor een energieke juni dus. We zullen zien.