Ik heb met mijn moeder een filmkring-abonnement en gaan dus zo eens per maand totaal onvoorbereid een film zien. In december was het dus deze, de vierde film van Felix van Groeningen. (nooit eerder wat van gezien)
Deze film heeft me totaal overdonderd, zo mooi, zo vrolijk (even), zo zielig ook, maar zo mooi! Ik werd meegenomen in een roes, met lachen en huilen en ik kwam totaal van de kaart de zaal weer uit.
Dit is me in deze mate nog nooit overkomen. Ik heb thuis nog dagenlang dingen/ trailers/ interviews/ muziek, vooral de muziek opgezocht. Ik heb er over gedroomd en het ging maar langzaam uit mijn systeem, wou ik ook eigenlijk niet. En na een maand dacht ik er weer aan en blijven de stukjes die op intenet verschijnen nog even indrukwekkend, de film komt per direct weer terug in mijn herinnering. Komt hij ooit op dvd, dan koop ik hem direct!
En wat het dan precies is? ik weet het niet. Het verhaal zelf staat (gelukkig) van me af, al gaat het over een kind verliezen en hoe je daar mee omgaat, wat natuurlijk voor elke ouder een verschrikking is, in gedachten al! de personages ogen vertrouwd (Chantal, het zouden vrienden van papa en mama geweest kunnen zijn, mannen met baarden en zo), het buitenleven, daar zouden we meteen voor tekenen!, de muziek is totaal onbekend, bluegrass-muziek, wie kent dat nou en wie vindt dat ook nog leuk? (godsdienstig en country) Nou, in de film is het fantastisch! en ze zingen zo mooi, ruw, maar ook breekbaar, rillingen over je rug. Elke keer weer. En het is gesproken in het Belgisch, ook een genot om naar te luisteren.
Chantal, ik weet dat ik jou hier al 3 keer over gemaild had, "daar moet je naartoe, niet vooraf kijken, gewoon doen" en dat het er (nog) niet van gekomen is. Voel je niet verplicht nu hoor. Het is gewoon mijn ode aan de film.
4 opmerkingen:
Pfoe.. typisch een film die in je systeem blijft zitten. Op het moment zelf is het huilen, maar na een aantal dagen is het vooral de sfeer die bij mij blijft hangen.. en die is voornamelijk vrolijk. Gek he?
Dus mooie film en de aanbeveling zeker waard!
Ha Chantal,
Ja, het is een film die blijft hangen.
Bij jou dus vooral de sfeer, bij mij de sfeer en de muziek. Heb jij de muziek nog wel eens opgezocht? Het is niet iets wat ik zo op zou zetten, maar het doet me wel wat als ik het weer hoor.
Blijft indrukwekkend, leuk dat jij het ook mooi vond!
Haha, wij hebben hier vooral een dikke week het deuntje van "méé-gáá Mindy" in ons hoofd gehad, als muzikale herinnering aan de film. Was er niet uit te krijgen!! Dus misschien wel goed als ik de rest nog eens hoor.
Ik zie je straks, dan neem ik de film: 'O brother where art thou' van de Coen brothers voor je mee. Met George Clooney. Lijkt totaal niet op 'The broken circle', veel lichter en absurdistischer, maar qua muzieksfeer vind je het misschien herkenbaar. Het is ook verder een ontzettend leuke film!! En je gaat er niet van huilen!
We hebben afgelopen vrijdag jouw film "O brother where are thou" gezien. Ook heel leuk, maar inderdaad veel luchtiger. Wel hoorde ik 2 dezelfde liedjes!, maar voor mij zijn die gekoppled aan "the broken circle" dus was het heel raar om die in een andere setting terug te horen. Alsof het bijna niet mag, die liedjes zijn al gebruikt in een film...
Een reactie posten