C: De heemstede in mei

Nieuwe maand in de reeks maandelijkse opsommingen over onze "heemstede", om zo inzichtelijk te maken wat er hier aan soort werkzaamheden voorbij komt. (Moestuin, kippetjes, huishouden.) Want ook al zit ik niet op een feitelijk boerderijtje, heemsteden kan onder allerlei omstandigheden. In mijn geval met 2 honden, 2 katten, 2 kippen en één echtgenoot in een gewoon rijtjeshuis en met een gehuurde moestuin. Nu de beurt aan mei. 

Oh, mei, mei, mei! Wat een heerlijke zomerse maand is dat gebleken. Volop zon en warmte, en voor mij persoonlijk ook veel vrij! Het startte meteen met twee weken meivakantie, woppa! En later tweede Pinksterdag nog als toegift er achteraan, allemaal zonovergoten. Wat een verademing en wát een cadeau! Ik was enorm toe aan die vrije dagen maar dat het allemaal ook zo heerlijk zomers zou gaan voelen had ik niet voorzien.

De moestuin:

Ben voornamelijk de moestuin ingedoken. Niet alleen omdat daar best veel werk te doen is, vooral nu, maar óók omdat het m'n hoofd altijd zo heerlijk rustig maakt. Nu alle werkgerelateerde kopzorgen door de vakantie tijdelijk geoorloofd op een lager pitje kwamen te staan voelde de moestuin helemaal als een plek waar je in ieder geval geestelijk flink tot rust kon komen. Het hele lichamelijke aspect werd daarentegen wel enorm aanpoten. (Die extra chocolade kilootjes van afgelopen maanden zijn er inmiddels wel weer af.)

Het moestuinwerk begon overigens op stel en sprong met de melding op het journaal dat er een breedschalige vriesnacht aan ging komen. Net nu er van alles in bloesem staat. Vorig jaar was er ook al zo'n onverwacht vorstige nacht geweest en daarbij had ik uit laksheid gedacht dat het allemaal-wel-mee-zou-vallen. Met als gevolg dat ik echt haast geen appels of aardbeien kon oogsten dat jaar, die waren allemaal kapot gevroren. Zo zonde. Door schade en schande gedreven ditmaal dus meteen met lakens, plastic zakken en karton richting moestuin gefietst om van alles in te pakken en af te dekken. Mij krijgen ze niet meer! De volgende dag bleek overigens de vorst bij ons niet langs geweest. Zul je altijd zien... maar toch.

Nieuw schort van Mirjam gekregen, handig joh!

Hoewel er ook nog een nacht 'n hele sloot regen viel, waarbij ik om half vier 's nachts opeens besefte dat er nog wat zaailingen thuis buiten het afdak stonden (die ik dus ter plekke meteen van de verdrinkingsdood ben gaan redden door ze over te potten... over toewijding gesproken.) Zagen de dagen er al gauw aaneengesloten hemelsblauw en hoog zomers uit. M'n man zat in het buitenland en ik hoefde met helemaal niemand rekening te houden. MOESTUIN! Haast iedere dag tussen 10:00 en 15:00 u. in de weer geweest. Veel water mee, zonnebrand -en bril paraat, haren op zolder en werken maar! Let op bovenstaande foto even op die blauwe plastic zakken (vol houtsnippers) maar vooral op het stukje groen daaráchter. Dat is één en al zevenblad want dat stukje heb ik de afgelopen twee jaar ongemoeid gelaten.

 

Onkruid wieden dus vooral. De bedden waren redelijk schoon, maar de tussen-paden waren hier en daar overwoekerd met (daar zijn ze weer) zevenblad, akkerwinde, heermoes en ander ongewenst groen. Heb ze zo goed mogelijk opgeschoond, karton gelegd en houtsnippers erop gestort. Het betegelde middenpad moet ik ook nog een keer aanpakken (d.w.z. helemaal eruit halen, opschonen en verbreed weer terugleggen. Want ook daar groeit zevenblad tussendoor, maar dat is een project voor later in het jaar.)

Wel de composthopen helemaal opgeschoond want daar groeide ook zevenblad en akkerwinde tussendoor inmiddels. Dat betekende dat ik alle rijpe compost het gezeefd (!) en de grond eronder weer voor een deel heb omgegraven om alle wortels te verwijderen. Het is in één zinnetje opgeschreven maar het was twee dagen werk. Meteen een nieuwe hoop opgezet ook.

En vervolgens begonnen aan dat verwaarloosde stuk tussen composthoop en kas. Ik heb daar twee jaar terug, toen het tuinhuisje werd gezet, op een stuk plastic zevenblad-rijke grond gestort wat ik even ergens kwijt moest. Dat is uiteraard gaan woekeren en nam dat hele stuk over. Door het plastic heen uiteraard. Op foto's kon ik dat altijd heel mooi omzeilen, maar dat mag natuurlijk geen eeuwigheid duren hè? Elke dag een stukje dus maar. Eindeloos gepeuter.

Tot het helemaal gedaan was. Ik heb overigens niet de illusie dat er geen kleine stukjes wortel zijn achtergebleven hoor. Die zullen de komende dagen/weken ongetwijfeld omhoog piepen zodat ik ze snel kan opsnorren. Inmiddels staan hier de pompoenen al in, maar daar heb ik nog geen foto van.

Nou, tegen eind mei zag het er dan ongeveer zo uit.

Veel van de bedden zijn al beplant of ingezaaid, maar het ziet er dus nog niet volgroeid uit. Maar oh, zo heerlijk is het al. De geuren van roos, rozemarijn, lavendel, munt, knoflook en jasmijn geven je zo'n buitenlands gevoel. En ik zie van alles omhoog komen wat in de komende maanden nog gaat groeien en bloeien. Als oogst heb ik voornamelijk groene asperges, dat kan ik haast elke dag eten als ik niet af en toe ook wat uitdeel. En een paar dagen terug kon ik dan eindelijk óók de eerste warme zoete aardbeitjes eten. Dan kun je me opvegen hoor! Zo lekker dat je meteen door je hoeven zakt! Ha.

De kippetjes:

De oude kippe-dames vonden al die warmte wat minder. Ik heb ze vaak los gelaten in de tuin zodat ze zelf het meest comfortabele plekje konden uitkiezen. Meestal ploften ze ergens neer in de diepere schaduw en zaten daar de hitte uit. Met hier en daar een wandelingetje. Geen eitjes meer, ook van Fops niet. Ik denk echt dat die ook niet meer gaan komen. Ze zijn zo zoetjes aan uitgelegd. Wel nog nieuw kippenvoer besteld specifiek voor oude kippen (hier). Het is hetzelfde voer als vorig jaar deze tijd want Fopsje is nog steeds een beetje sloom en benauwerig, wel wat minder inmiddels. Het beviel me niet zo om dat voer te fermenteren, te papperig, dus ze krijgen het nu droog bijgevoerd. In ieder geval deze zomer.

Het kippen kruidentuintje is flink aan het groeien geweest. Zo leuk om te zien als ze daar lekker van aan het snoepen zijn. Als ze niet loslopen snij ik er ook regelmatig wat groen vanaf en stop dat in een korfje voor in de ren. Zijn ze dol op.

Eén ochtend kwamen ze trouwens niet opdagen. Ik had de honden al uitgelaten en normaal gesproken zitten de kippen dan al vol verwachting te wachten op hun schaaltje gefermenteerd voer. Soms luidkeels kakelend. Maar nu was het leeg en stil. Toch even kijken. Bleek toch dat ze niet voorbij een kikker durfden die roerloos en hoog op het uitloopplankje zat! Ze treuzelden en twijfelden en draalden en deden halfslachtige pogingen. Hi-la-ri-sche beesten zijn het! Pas toen ik de kikker oppakte en terug in de vijver zette kwamen ze naar buiten.

We hebben overigens ook ander gevogelte erbij gekregen. Een dikke houtduif heeft een prachtig nest gebouwd in de wisteria die voor tegen het huis hangt. Precies voor het raam dus we kunnen alles zien. Ik ben er niet helemaal gerust op. Nooit eerder was een vogel zo dapper om in onze tuin te nestelen, gezien de katten die er wonen. En ik heb Wurre al betrapt op loeren, en een buurkat in de voortuin gesignaleerd (die er anders nooit zit.) Broedende vogels mag je niet verstoren (ook van duiven niet) dus we hopen er maar het beste van. Heb heel voorzichtig een stuk gaas geplaatst zodat de katten (hopelijk) niet omhoog kunnen klimmen en verder wachten we maar af. 17 dagen voor de eieren uitkomen, dan een maand voor de kuikens uitvliegen. Dat wordt nog wat.

Het zijn er twee, zagen we later. Duiven komen vaak naar dezelfde plek terug om te broeden dus als de kuikens eenmaal vervlogen zijn zal ik dit nestje wel gaan opruimen. Ik vermoed trouwens dat we dit bezoek te danken hebben aan het feit dat onze buurvrouw afgelopen winter haar grote boom heeft gerooid. Die beesten moeten toch érgens hun ei kwijt?

Ook de wormenbak vroeg extra aandacht met dit aanhoudende warme weer. Het voedsel composteert sneller waardoor het vaak ook wat natter wordt. Wormen houden niet van te droog, maar zeker ook niet van te nat. En al helemaal niet van te warm. Dus ik heb een iets drogere bak erbovenop gemaakt, met iedere namiddag verse koelelementen erin (flesjes gevuld met water die een uurtje in de vriezer hadden gelegen.) Dan kunnen ze zelf zien waar ze het liefste gaan zitten. Geen zin in kokende wormensoep hoor.

Het huishouden:

De moestuin had de meeste prioriteit maar thuis ben ik ook wel een beetje aan de slag gegaan, naast de gewone werkzaamheden. Die zon vróeg gewoon om wasgoed aan de lijn. Dus in het kader van de 'kleine zomerschoonmaak' zijn hier de bankovertrekken maar vast al gewassen, en heeft er héél veel gelucht gehangen. Het was bijna een sport om te bedenken wat we allemaal buiten aan die lijn konden hangen. Lekker hoor.
Zoals de allereerste foto liet zien hadden we ook tijdelijk het hondje van m'n schoonmoeder erbij, die was namelijk met vakantie. Met al die zon betekende dat natuurlijk ook lange wandelingen rond de vennetjes. Pootjebaden, zwemmen, stokken gooien. Kortom, naar buiten!
En ik ben veel bij m'n moeder geweest, die haar tweede maand in het zorgcentrum in ging. Het is een wereld op zich, zo'n gesloten afdeling met al haar bewoners, maar ze is op zo'n fijne plek terecht gekomen. De gezamenlijke 'woonkamer' is echt gezellig, er zijn openslaande deuren naar een grote dichte tuin (mét kippetjes!) waar ze altijd in kunnen en de verpleging is (wel druk maar) erg lief. 'Onze' woonkamer (het gebouw heeft er meerdere) heeft veel betrokken mantelzorgers en vrijwilligers als familie/bezoek en die houden een oogje in het zeil voor iedereen.

 

Deze maand (op internationale bellenblaasdag!) gingen Mirjam en ik bijvoorbeeld gezamenlijk op bezoek voor een bellenblaasshow. De hele middag hebben we grote bellen staan blazen op de verschillende terrassen daar, vóór maar ook mét de bewoners. Was niet heel makkelijk want op zo'n binnenplaats waaien de winden heel grillig en neerwaarts waardoor ze niet lang bleven hangen, maar het was een groot succes. 

 

Dit is niet mijn moeder overigens, en door de nieuwe privacywet dus maar haar gezicht geblurred, maar het is een voorbeeld hoe je al gauw spontaan iemand aan je arm hebt. Mirjam en ik hebben een paar jaar geleden al samen een omgaan-met-dementerenden-training gevolgd om zo het ziekteproces van m'n moeder beter te begrijpen en op te vangen (heel leerzaam) dus voor ons voelt het inmiddels redelijk vertrouwd en makkelijk. Het is dan ook des te fijner dat ze nu op een plek is waar daar alle ruimte en aandacht voor is. Of we nu komen bellenblazen, m'n moeder lekker met blote voeten in het gras laten lopen, dansen op de gang of wat dan ook, niets is raar of afwijkend. En een beetje leven in de brouwerij valt vaak in goede aarde.

Dus nou, dat proberen we dan ook. Al zijn niet alle bezoekjes even vrolijk uiteraard, en ook bij thuiskomst kunnen de indrukken soms erg vermoeiend en verdrietig terugslaan. Maar ondertussen maken we er maar het beste van.
Mei verliep verder tegen het eind ook richting het aflopen van enkele van m'n cursussen. Dat is en was even erg druk. Kantoorwerk blijft voorlopig nog doorgaan (en onstuimig) maar in ieder geval zijn de avonden vanaf nu bijna allemaal weer vrij. Dat betekent dat ik ook weer m'n eigen natuurlijke ritme kan oppakken. (vroeg naar bed, vroeg op.... ik ben een verstokt ochtendmens.) Al met al veel goede hoop voor een energieke juni dus. We zullen zien.