C: De heemstede in februari

Afgelopen oktober startte ik met een nieuwe reeks maandelijkse opsommingen over onze "heemstede", om zo inzichtelijk te maken wat er hier aan soort werkzaamheden voorbij komt. (Moestuin, kippetjes, huishouden.)
Want ook al zit ik niet op een feitelijk boerderijtje, heemsteden kan onder allerlei omstandigheden. In mijn geval met 2 honden, 2 katten, 2 kippen en één echtgenoot in een gewoon rijtjeshuis en met een gehuurde moestuin. Nu de beurt aan februari.

Jeetje, wat een vorstelijke maand is februari gebleken. Vrieskoud! Eerst een golfje aan het begin van de maand, en later een langere aan het eind. Ik weet niet meer hoe vaak ik met sommige planten op en neer heb gesjouwd. Overdag in het zonnetje en 's nachts weer terug in de schuur. Of hoe vaak de waterkraan tussendoor is afgesloten, of het bevroren kippenwater ververst. En het piepschuimen vijverding (tegen het compleet dichtvriezen) kwam ook weer eens goed van pas. Ook meerdere malen de startkabels gezien want uiteraard waren er accuproblemen met auto's (Al m'n werkverkeer nog wel steeds netjes op de fiets blijven doen hoor, zelfs bij gevoelstemperaturen van -15 graden!) Want hoewel het allemaal zo koud was, was het óók prachtig. Die klare frisse luchten, dat felle winterzonnetje. Dat heeft allemaal wel voor wat meer wandelingetjes gezorgd.

De Moestuin:

Het eerste vriesgolfje zorgde ervoor dat het beglazen van de rechtgetrokken kas van vorige maand eventjes werd uitgesteld want anders was het niet te doen voor die mannen, maar zodra het kwik weer eventjes steeg halverwege de maand was ie dan toch echt helemaal klaar. Al het (nieuwe tweedehandse) glas zit er weer in, met verse rubbers en voldoende schoren zodat de komende stormen zonder zenuwen kunnen worden doorstaan, tenminste als er geen extreme hagelbuien overtrekken dan. Heb alle tafelruimte er ook maar uitgehaald zodat er vanaf nu meer bewerkbare grond is. Heel blij mee. Gauw de ramen schoon gemaakt, de mannen betaald (inclusief 3 klapzoenen) en dat was het dan. Tadááá, de 'nieuwe' kas.

Afgezien van de mierikswortel opgravingen alleen verder niet echt aan moestuinwerk toegekomen. Té koud hoor. Met bevroren grond kun je sowieso niet veel aanvangen en ook met voorzaaien thuis wacht ik meestal tot maart. Het is het laatste restje rust op dit gebied.

De levende have:

De honden zitten zo vol in hun vacht dat de kou gelukkig niet echt veel impact leek te hebben tijdens alle frisse boswandelingen. De voorjaars-scheerbeurt dus ook nog maar even uitgesteld. Behalve hier en daar wat klitjes wegknippen dan. Harige monsters zijn het inmiddels.
De kippetjes hebben de kou ook goed doorstaan. Hoewel ze op héél koude dagen in het hok bleven zitten hebben ze nog opmerkelijk veel rondgebanjerd. Steeds vroeger wakker ook. Heb niet per se andere maatregelen genomen om ze extra te beschermen tegen de vorst al lette ik wel op dat ze geen bevroren lelletjes kregen of zo. En hield ik in de gaten of het waterbakje nog vloeibaar was want vocht is sowieso onmisbaar. Deze maand ontdekte ik daardoor dus weer een bijkomend voordeel van het gefermenteerde kippenvoer dat ik geef, de geweekte zaden zitten namelijk zo vol vocht dat ze meteen bij het 'ontbijt' al een flinke slok binnenkrijgen. Handig.
De oude poezen zijn haast de deur niet uit geweest. Ze vonden een doosje in de buurt van de verwarming en besloten daar maar eens hun winterslaap te houden. Slimme beesten. Zelf heb ik het af en toe ook een tandje rustiger gedaan. De afgelopen maanden waren zo druk geweest dat het tijd werd voor wat balans. Paar keer de sauna ingedoken met een voordeelkaart, om er pas na uren helemaal vrij gestoomd weer uit te komen. Warm bed en slapen.

Het huishouden:

Hoewel de vorst de moestuin wat rust gaf, bleek er in het huishouden daarentegen nog genoeg te doen met dit vriezende weer. Met de nadruk op wasgoed. Het lijkt tegenstrijdig maar het was op het eind van de maand perfect vorstweer om was buiten aan de lijn te drogen. Ging supersnel. Het wasgoed bevriest bijna meteen en hangt stijf aan de lijn maar niet veel later is het helemaal droog. (Het bevroren water verdampt namelijk zonder eerst weer nat te worden. Het is een gek verschijnsel dat sublimatie heet, maar het werkt perfect.) Er moet alleen niet teveel vocht in de lucht hangen en dat zie je goed als je 's ochtends niet meer je autoramen hoeft te krabben. Blijven ze bij vorst kraakhelder dan is het zonder twijfel winterwastijd!
Ook rouleerden we met dekbedden, wollen dekens en kussens, en lieten die een nachtje buiten aan de lijn hangen. Heerlijk in de vrieskou. Van alles heeft er buiten gelegen trouwens, van schapenvachtjes tot pluchen hondenspeeltjes. Weg met die huismijten!

En ook slim om te doen in dit weer is het schoonmaken van de vriezer. Wij hebben twee kleintjes (een met lades onder de koelkast en een klein vriezerkistje in de schuur.) maar we zijn nu alleen aan de lades toegekomen. Da's alvast iets!

Oh, en ook het Maart nummer van Landleven kwam hier in de bus gevallen met daarin het artikel over het ramen wassen. Leuk joh, net echt! Alleen hadden ze niet de leukste foto gebruikt, ten minste... naar mijn mening. Dus die zet ik er nog gauw even bij. Zo zoet met de hondjes ervoor. Echt een actief maar huiselijk voorjaars-sfeertje heeft het.

Foto: Otto Kalkhoven 

Er zijn vast wel mensen geweest die met dit scherpe winterzonnetje eens schuldig naar hun vieze ramen hebben gekeken. Hup, een sopje erover. Dat scheelt zoveel.

Na een paar dagen zag ik ook dat het videofilmpje al actief was. Als het filmpje hierboven niet werkt kun je het opsnorren via Landleven TV. "Zo was je je ramen" heet het.
Ik weet niet of je het is opgevallen maar er zit een heuse blooper in. Precies op het moment dat ze inzoomen op m'n gezicht hoor je me heel overtuigend zeggen: "Dan trekt je glijer wat makkelijker over je raam heen." Woohaaha. Dat moest natuurlijk zijn: "Dan glijdt je trekker wat makkelijker over je raam heen." Ik kan je vertellen, het woord "glijer" is die dag opmerkelijk vaak in allerlei grapjes hier doorgeschemerd. Daar werd dankbaar misbruik van gemaakt, haha.
M'n samenwerking met Landleven is overigens nog niet helemaal afgelopen want ze hebben me ook nog gevraagd voor een artikel in hun September nummer. Niet over schoonmaken dit keer. In mei komt Otto weer langs dus dan zal ik er meer over vertellen.

Intussen was dit de laatste maand van de meteorologische winter. Ben blij dat we de kou een beetje van ons af lijken te schudden en warmer weer in het verschiet ligt. De moestuin komt eraan met alle activiteiten van dien. Zo'n zin in.