Het boek van Evert

Het is december. Cadeautjes maand. En ik heb een tip voor iedereen die een zwak heeft voor de nostalgische manier van leven. De zelfredzaamheid van de vorige generatie, het zelfvoorzienend en kleinschalig zijn. Het leven met de seizoenen, met de dieren, met de aarde.
Zelf heb ik daar een zwak voor. Waarschijnlijk omdat ik opgegroeid ben in een tijdscapsule, een piepklein boerendorpje dat destijds plaatselijk 20 jaar achterliep. Ik heb dat leven van dichtbij gezien, er af en toe in kunnen stappen en opgeslagen in een deel van m'n herinneringen waar ik met vlagen verlangend naar terugkijk. Het leven leek simpeler en overzichtelijker. Uiteraard door het gebrek aan snelheid; geen internet, geen globalisering. Maar ook door het dagelijkse ritme en de basale bezigheden. Een moestuin, het erf, de seizoenen, de dieren en de kleine behoeftes.

Het is geen nieuwe tip overigens. Maar waarom moet alles altijd nieuw zijn?

Zelf ontdekte ik het toen ik deze nazomer een korte vakantie hield op de Veluwe. Prachtig weer en lange wandelingen met lief en hondjes. En voor de gelegenheid een bezoekje aan het pluimveemuseum in Barneveld. Je bent kippengek of niet. (Wel dus.)

 

Het museum zelf was stil en donker door een bliksemflits de nacht ervoor. Best interessant nog hier en daar hoor, maar pas toen mijn oog viel op een hoekje achteraf in het museum begon een deel van mij echt op te leven. Daar stonden meubels en werktuigen bij elkaar die me sterk deden denken aan de vervallen boerderij van wijlen Frits. De oudere alleenstaande boer-buurman uit m'n jeugd waar Mirjam en ik vroeger heel vaak over de vloer kwamen. Het was alsof ik terug gezogen werd in de tijd. "Die tas had Frits ook, en zo'n fiets. En die spullen stonden ook in zijn schuur. En dat tafeltje had van hem kunnen zijn." Precies op dat moment sprong de stroom weer aan en begon een televisie te draaien met beelden vol nóg meer herkenbaarheid. Deze spullen waren natuurlijk niet van Frits geweest, maar van een soortgelijke, wellicht iets actievere, alleenstaande boer, Evert. Kennelijk een groot kippenliefhebber, vandaar zijn plekje in het museum. Er lagen prachtige zwart-wit foto's bij over Evert en zijn werkzaamheden, en het bleek dus dat er een boek van uitgebracht was. "Het leven van Evert"

 

Eenmaal weer thuis ben ik het gaan Google-en en het bleek nog steeds verkrijgbaar. Gewoon bij Bol ook nog. Dus bij wijze van souvenir heb ik dat besteld.
Het is met name een prachtig fotoboek, maar in 4 hoofdstukken zijn per seizoen ook de werkzaamheden van Evert beschreven. Hartverwarmend mooi gedaan. Het geeft inzicht in een persoon en levenswijze die uitgestorven lijkt, maar nog altijd tot de verbeelding spreekt en inspireert.
Een eerbetoon aan Evert, aan zijn inzet en overtuigingen. Een afspiegeling van een tijd die ik aan de zijlijn ooit heb mogen toezien, in de vorm van Frits en het dorp waar ik geboren ben. Maar bovenal een prachtig boek om te hebben of weg te geven. Aan iedereen die wel wat perspectief kan gebruiken in deze jachtige wereld.