|
voordat ik aan het werk ging, april 2014 |
|
en 2 weken daarna! |
Hoewel het weer er al een tijd klaar voor was, moest mijn moestuin-zin nog komen. Te meer omdat ik wist dat er een hoop werk lag te wachten. En dat kwam weer omdat er in het najaar werk was blijven liggen... Maar goed, afgelopen 2 weken ben ik hard aan het werk geslagen (nu alweer een maand geleden, de foto's moest ik nog maken...) en nu ligt het er weer keurig bij, klaar om te groeien en te bloeien.
Mijn tuin is 150 vierkante meter en een klein kwart heb ik uitgeleend aan een vriendin.
Nu heb ik een moestuin op een klein complex, aan de "hoofdweg" ook nog, waardoor bijna iedereen er langs komt die naar zijn tuin wil. En aangrenzend aan het enige waterpunt waardoor iedereen die water wil geven, met gieters per keer, er ook steeds langs komt. Onze voorzitter is nogal een pietje precies zodat ik ook dit jaar weer een telefoontje kreeg "of ik nog wel wist dat ik een moestuin had en wat de bedoeling was omdat er een wachtlijst is". "En dat hij natuurlijk de reden niet weet en niet vervelend wil doen maar dat het echt makkelijker wordt als er snel iets gedaan wordt"...en dat lang voor de officiële datum van 15 mei. Dat is op onze club de datum dat "de tuin zwart moet liggen" dat wil zeggen: klaar om het moestuinseizoen te beginnen en vrij van onkruid. Maar door het mooie weer werd ook dat gevoelsmatig erg vervroegd.
|
met hulp van mijn zoon (even...) |
Na een week van zo'n 4 uur per dag vooral klaprozen en onkruid weghalen (klaprozen soms tot kniehoog) en daarna nog een week van zo'n 2 uur per dag onkruid wegbrengen, compost bijvoegen (het is vooral zandgrond!), herschikken, schoffelen, nieuwe composthoop maken enz. enz. ziet het er nu uit om door een ringetje te halen.
Alleen bij het hek naar het pad moet ik nog een strook van 30 cm vrijmaken aan de kant van het pad, mijn kant heb ik al gehad, met vervelend gras dat overal doorgroeit en dat zo'n 25 meter lang... en bij de composthoop kijken wat weer gebruikt kan worden en wat nog een jaar moet liggen.
Nu is ons complex vooral gericht op productie van groenten en fruit, weinig bloemen, vaste planten of bomen en weinig tot geen leuke versiersels, creativiteit of anderszins. Dus met o.a. de
groentelabels van Chantal is mijn tuin nu veruit de mooiste! En ook met de
zelfgemaakte wilgenconstructie, dit jaar met Oost-Indische kers. Vorig jaar met kleine eetbare pompoenen.
|
bonenstaken op de voorgrond, de wilgenteen rechts achter |
Daarentegen barst het van de oudere mannen, ver na de pensioenleeftijd die mij soms hoofdschuddend aankijken, tips komen geven, plantjes die zij teveel hebben komen brengen en ook stukken plastic om de aardbeien te beschermen tegen nachtvorst (want "het is nog zonde, ze staan er zo mooi bij".) Waardoor ik 's avonds terugfietste om het erop te leggen en 's ochtends vroeg weer om het er weer af te halen. Gelukkig de komende week geen nachtvorst voorspeld en is het al bijna ijsheiligen (11-12-13-14 mei). Want elke avond en ochtend plastic erop en eraf halen is mij iets teveel eigenlijk.
|
vol in bloei, dat belooft een mooie oogst, maal 30! |
En een gedeelte van het complex wordt "bemand" door vrouwen met opgroeiende kinderen waardoor je je af en toe heerlijk kunt afreageren, en altijd heel herkenbaar voor de ander. Zo steun je elkaar door de puberteit van je kinderen heen. Ik heb ergens ooit gelezen: "Een moestuin is net therapie, alleen dan met eigen tomaten" ( of aardbeien of peultjes of...) Gelukkig kom je soms ook niemand tegen, ook heel erg lekker!
|
3 meter braam |
|
2 grote vlierbessen |
|
aardperen, ben zeer benieuwd! |
|
peulen, erg lekker maar laat gezaaid dit jaar... |
|
randje bieslook, meer voor de kleur |
|
toch wat klaprozen laten staan... |
|
aardappel, 10 vierkante meter |
En meestal is het er heerlijk stil, ben je alleen met je gedachten, en wordt je hoofd langzaamaan gevuld met plannen voor de sla, de peultjes moeten nog even groeien, stokken voor de snijbonen, waar is nou de schoffel en sta je even later uit te rusten op de schop. Een andere wereld, maar oh, zo heerlijk.
|
met mijn frambozen, vorig jaar gepland (links) en dit jaar wat uitlopers uitgepland (rechts) |
En vervelend maar waar: een uitspraak van Oma: "Elke dag een draadje is een hemdsmouw in het jaar" oftewel elke keer even schoffelen door heel je tuin scheelt een hoop werk op het eind, of aan het begin...
1 opmerking:
Oh Mir, dat ziet er weer uit als een echt moestuintje!
Ergens zou ik willen dat wij op onze volkstuin óók zo'n voorzitter hadden. Niet leuk maar wel effectief, blijkt!
Dan zou ik mijn moestuin vast niet zo verwaarloosd hebben hoeven overnemen en nu, in plaats van 2 weken, eerder 2 maanden (of eigenlijk 2 jaar?) nodig heb om het weer op orde te krijgen. Haha.
En nu bijhouden hè? Laat oma maar een beetje postuum achter je aan zitten!
Liefs Chantal
Een reactie posten