Onze wortels

Ze zeggen wel eens dat je het meisje uit het dorp kunt halen, maar niet het dorp uit het meisje! Zo woont er ook een dorpje in ons.

Hoewel afkomstig van amsterdamse ouders met een wijdse blik, groeiden we op in het kleinste brabantse dorpje denkbaar. Met 400 inwoners waren er meer koeien, kippen en varkens dan mensen. De tijd stond niet alleen stil, het liep zelfs achter.
Melk werd nog in grote bussen aan straat gezet en opgehaald door de coöperatie, er was geen openbaar vervoer, telefooncel of stoplicht te bekennen, al lopend naar het schooltje (met hooguit 6 andere kinderen in de klas) kwam je langs boerderijen, weitjes en moestuintjes. Je speelde op straat, in het bos of in de hooischuren en hoewel er al wel tractoren waren reden er ook platte karren getrokken door paarden voorbij. Soms brak er wel eens een paard los die dan galoppeerde door de straten. Ook woonde er heel lang een herder waardoor de weg soms versperd werd door schapen, maar dat kon weinig kwaad want er was toch nauwelijks verkeer.
Tussen de middag bleven we over bij de buurman, een alleenstaande boer met een vervallen boerderij. Van hem leerden we het perfecte eitje koken (krêk in de pit, wat betekende dat de eidooier licht aan het stollen was) en ook kaarten aan een tafel met een tapijtje erop, waarbij de centen kwamen uit een verroest blikken doosje.

In ons huis heerste een licht Jan Steen huishouden, het was er zoete inval en rond borreltijd verzamelden zich daar de omwonende wetenschappers en artistiekelingen en werd er pittig gediscussieerd, gelachen en gedronken.
Één jaar was er door het werk van m'n vader een pauze en verhuisden we voor even naar zuid-limburg. Zo mogelijk nóg uitgestrekter en geïsoleerder hadden we daar de voerstreek en het geuldal als onze achtertuin, maar daarna keerden we weer terug naar het oude nest, het huis wat onze ouders zelf hadden gebouwd en het dorp waar iedereen iedereen kent..

Inmiddels zijn we allang weer uitgevlogen, hebben gestudeerd en in steden gewoond. Zijn getrouwd en hebben al even de leeftijd van onze ouders uit onze jeugd bereikt. En zoals dat gaat met ouder worden is daar ook het sentiment en de nostalgie.
In het drukke en hectische leven van alledag grijpen we nu terug naar de rust van een tuin of keuken. Het is niet altijd zo idylisch als in onze herinnering en het blijkt dat we toch meer moeten leren dan we dachten, maar we wroeten vol goede moed met onze handen in de aarde.. zaaien, oogsten, verwerken en genieten..
Het is dat dorpje in ons dat roept.



13 opmerkingen:

Berta ... zei

Geweldig blog!!!
Ik heb gisteren een moestuin toegewezen gekregen en vandaag hier al zoveel ontdekt en geleerd.
Dankjulliewel :-)

cr-mics zei

Dankje, gefeliciteerd met je nieuwe moestuin, Berta!
Veel succes en plezier toegewenst.

lya zei

Ik heb met heel veel plezier het stukje gelezen over wilgenwater. ook chapeau voor de geweldige zorg rond het kippenhokje; Daar kan menig kippenhouder nog van leren.
Ik raadpleeg regel;matig jullie blog en lees het met veel plezier.
dank jullie wel!

cr-mics zei

Dankjewel Lya! Fijn om te horen.

Margreet zei

Ik zocht info om creme te maken en kwam bij jullie terecht. Wat een leuke blog, zoveel nuttige informatie, creatief, niet te ingewikkeld en goed bruikbaar. Mijn dank. Margreet.

cr-mics zei

Hallo Margreet,

Dankjewel, dat is precies wat we proberen te doen dus fijn te horen dat het zo ook overkomt.
Succes met de crème.

Anoniem zei

Wat een leuke en interessante blog! Gisteren ben ik per toeval op jullie blog terecht gekomen na wat info te zoeken rond het opstarten van een composthoop. Het is lang geleden dat een volledige blog met zijn verschillende onderwerpen mij zo kan boeien! Ikzelf droom al enkele jaren van kippen in de tuin, heb goede voornemens om alles wat ecologischer in huis, tuin en keuken ;-) aan te pakken en ben ook heel graag creatief aan de gang. Ik ben momenteel nog bezig jullie berichten chronologisch te lezen tot aan het prille begin. Het werkt inspirerend! Gegarandeerd kom ik regelmatig nog een kijkje nemen.

Groetjes uit Denderleeuw, België.
Peggy

cr-mics zei

Hallo Peggy,

Wat fijn om te horen. Veel leesplezier en succes met al je goede voornemens en kippendromen! Wees welkom!

Groetjes Chantal

Anoniem zei

Hoi, ik wou even zeggen dat ik je blog erg leuk vind.

gr.

Gerda

Anoniem zei

Wat mooi geschreven! Ik kom ook uit een klein Brabants dorp, dus ja...
Dank, fijn om een dag mee te beginnen. Bregje.

cr-mics zei

Hallo Bregje,

Ja.. die Brabantse dorpjes!! Wat een voorrecht om daar op te groeien he? Fijne dag!
Groetjes Chantal

Anoniem zei

Leuk om te lezen.

Yvonne zei

Ontroerend mooi jullie verhaal. Ik herken heel wat. Alhoewel mijn dorp wel groter was met een slager drogist en bakker maar minstens zo primitief als je bedenkt dat het eco systeem werd gevoerd door de schillenboer en de energie leverancier de kolenboer was. Al zou ik niet terug willen wel mis ik het groen de ruimte en vooral de eenvoud en stilte van die jaren. Ik woon nog steeds in een ander mooi dorp maar de verstedelijking slaat hedentendage tot mijn grote frustratie overal toe. Ik troost met met zelf kweken en werk met vooral veel kruiden.Ik voel me meer verbonden met de planten en de natuur om me heen dan de mensen. Beetje eiegenaardig niet maar het is langzaam zo gegroeid en ik vermoed dat meerdere natuurliefhebbers er last van hebbengekregen. Bedankt voor jullie leuke artikelen. Ga ermee door in 2018