C: Vakantie in de Ardennen

Zoals gisteren aangekondigd schrijf ik in deze post iets uitgebreider over onze korte trip naar de Ardennen in België. Of meer specifiek over ons verblijf bij 'Les Cabanes de Rensiwez'. Want voor mij was het echt een ontdekking en een heerlijke plek om even te vertoeven. Als je zelf ook van een wat natuurlijkere vakantie houdt, midden ín de bossen en niet per se heel luxe (maar wel op de juiste punten héél weldadig) en als je zoekt naar een plek om je weer even helemaal terug te kunnen trekken en om weer op adem te komen, dan is dit zeker de moeite waard om in overweging te nemen.

Les Cabanes de Rensiwez:

Les Cabanes de Rensiwez (volgens de receptioniste kun je dat op twee manieren uitspreken; Ransiwée of Rensiwée) ligt dicht tegen de oostgrens van België, ter hoogte van Noord-Luxemburg, tussen La Roche-en-Ardenne en Houffalize en aan het riviertje de L'Ourthe. Vanuit Nederland zak je daarvoor vanuit Maastricht over Luik de E25 af. (Vanuit Maastricht is het dan maar 1 uurtje rijden.)

Het domein omvat een flink bosgebied waar in de loop van de tijd tussen de bomen verschillende soorten ambachtelijke houten blokhutten op palen zijn gebouwd. Geen standaard huisjes met standaard inrichting. Ieder huisje heeft z'n eigen unieke elementen afhankelijk van de grootte en plaatsing, maar allemaal ademen ze dezelfde rustieke sfeer uit. Het is alsof de boomhutten uit je jeugd een volwassen versie hebben ondergaan. De sfeer van een eigen nest om je in alle rust terug te trekken alsmede een passende basis vanwaaruit de natuur en wanderlust lokt voor avontuur. De troost van een knapperend haardvuur of warm bad is hier standaard. Het is dé plek om het jachtige bestaan even van je af te schudden. En nog mooier, in bijna alle huisjes is je hond welkom en wifi sowieso afwezig.

Cabane de Gabrielle:

Bij het boeken van onze accomodatie had ik meerdere blokhutten op het oog, maar ik koos uiteindelijk voor Cabane de Gabrielle. Ik liet me een beetje verleiden door de extra hot tub die naast het huisje stond, maar in eerste instantie was vooral de meer afgelegen ligging op de heuveltop doorslaggevend. Onze twee hondjes zijn nogal waaks afgesteld en ik wilde niet dat ze reden kregen om voor elke voorbijganger te gaan blaffen (voor ieders rust.) Bovendien leken de openslaande terrasdeuren met het uitzicht en gevoel van ruimte me heerlijk. Het nadeel is dat je er dan wel een stukje voor moet klimmen en dat de auto niet bij het huisje zelf kan staan. Misschien niet voor iedereen een uitkomst.

 

In de video hierboven kun je zien hoe we na vieren bij het huisje aankwamen. Via de receptie (Nederlands-sprekend) hadden we al de sleutel, extra informatie (op een tablet) en het welkomscadeautje (zaklampje met lucifers) ontvangen.

De eerste indruk was daarbij helemaal goed. Het huisje is knus, maar zeker groot genoeg. Luxe op de juiste punten en verder lekker primitief. Prachtig groen uitzicht op boomtop niveau zonder inkijk. Verzorgd maar gelukkig niet steriel. Ik voelde me er meteen thuis.

Van te voren hadden we ons al op meerdere opties voorbereid. Genoeg boeken en tekengerei mee mocht het weer buiten tegenvallen, sowieso wandelspullen, lekkere hapjes en eten voor de eerste avond. Nu dat we er waren wilden we niet meteen weer op pad. Eerst acclimatiseren.

We sloegen de deuren en ramen open, settelden ons op de houten veranda en lieten de rust en ruimte over ons heenkomen. Wat een lekker plekje. Die eerste avond lag het ritme niet veel hoger dan neerploffen op de tweepersoons loungebank, een wandelingetje met de honden in de bossen, een warm bad en op tijd naar bed. Geen muggen! (wel vliegen)

Nou ja, feitelijk bleef het ritme zo ongeveer doorgaan. Veel lange wandelingen, dat zeker wel. We hebben met de hondjes heel wat kilometers afgelegd. De omgeving is mooi en afwisselend en een ietsie-pietsie meer dalen en stijgen dan m'n kuiten gewend waren, haha.

Via beverdammen en beekdalen naar heuveltoppen en dorpscafeetjes. Gelukkig onderweg schaduw en water genoeg want het was behoorlijk warm. Dit is maar twee uur van huis, dacht ik steeds. En toch voelt álles anders. Waarom zou je verder weg op vakantie moeten als het hier al zo heerlijk is?

En uiteraard had ik ook een date met de hot tub. Een langdurige afspraak zelfs. Eerst is er het hele ritueel van aansteken en opwarmen want uiteraard is het een houtgestookte tub, hè? Dat alleen duurt al enkele uren maar is in zichzelf al het toppunt van onthaasten. Ik ben goed in vuurtjes stoken, binnen een mum van tijd zat de fik er goed in, maar het duurt een tijd voor al het water op temperatuur is. Deksel eraf, doorroeren, deksel er weer op, hout erbij. Al die zorg en aandacht draagt bij aan het hele pakket. Je gaat niet even gauw in bad... nee, het is een uitgesteld verlangen waar je eerst in moet investeren maar wat zich daarna extra voldaan terugbetaalt. En het grote voordeel, ís het water dan eenmaal op temperatuur, dan koelt het maar langzaam weer af. De dagen erna hoefde ik maar licht bij te stoken en ik kon weer.

Favoriet was om er 's avonds nog een poos in te gaan, de schemering te zien vallen over de beschutting van de boomtoppen, alleen het geluid van de fluitende vogels, en oh..zelfs de complete betovering van een paar vuurvliegjes om je heen zodra de eerste sterren kwamen. Het leek wel geënsceneerd, zo overweldigend perfect.

 

Zelfs één dag met kou en wat regen was hier geen domper. Sterker nog, ik had er stiekem al een beetje op gehoopt. Dat betekende dat we binnen de houtkachel konden stoken en ongegeneerd neer mochten ploffen met onze boeken op de grote bank, met de hondjes suf slapend in hun mandjes erbij. Ik plukte watermunt bij de L'Ourthe voor in de thee en bakte dikke groente-omeletten met de cantharellen die we eerder op onze wandelingen hadden gevonden en meegenomen. We lazen en tekenden nog wat, bezochten een museum, gingen uit eten en ploften weer neer. Hoe simpel kan het zijn.

Een paar dagen op dit domein voelen als een complete onderdompeling waar je bijna herboren weer uitkomt... of nou, wel met flink spierpijn erbij. 

Maar toch, ik zou hier zeker weer eens terug willen komen. In een ander jaar, een ander seizoen en in een ander huisje wellicht? Eerst laat ik deze ervaring wat meer slijten, maar gezien de indrukken kan ik daar nog wel even mee toe. In de tussentijd kan ik het jullie alleen maar van harte aanbevelen.