Net terug uit de Cevennen, met dorpjes als hierboven en soms nog veel kleiner, was het weer genieten in een gebied dat nog uit weinig toerisme bestaat. We reden daar rond en vroegen ons soms daadwerkelijk af waarom mensen nu net daar nog een huis hadden gebouwd. In the middle of nowhere, wat prachtig is voor een vakantie of in de zomer, maar wat misschien toch wat anders wordt in de herfst en winter met regen, onweer of sneeuw. Wel had iedereen als het ook maar even kon een eigen moestuin. Niet mooi aangelegd, vaak met plastic greenhouses en recht toe recht aan. Duidelijk om zoveel mogelijk opbrengst te krijgen. Veel mensen die aan huis al een stalletje hadden met eigen oogst die ze verkochten. Meer dan eerdere jaren en wat ons verteld is dat ook de crisis daar flink had toegeslagen en dat de mensen wel moesten. Maar ook in elk piepklein dorpje stond eens per week een groentemarktje. Een sociaal gebeuren waar mensen uit de weide omgeving echt hun inkopen deden en waar wij graag stopten als we er een zagen.
En dan de spullen die ze verkochten, de mensen waren erg vriendelijk en behulpzaam, het zag er zo mooi uit, het rook heerlijk, het smaakte al erg goed als we het zelf op ons campingstelletje klaarmaakten, en de keren dat we bij een echte franse (thuis)kok hadden gegeten was het voortreffelijk. Echte producten, zo voelde het, gevoed met veel zon en liefde.
Een moestuin was al leuk, maar nu heb ik er even weer meer zin in! Vandaag gaan kijken hoe het met mijn eigen moestuin staat na 3 weken zon en regen hier, hoe akelig groot de courgettes zijn geworden, of een moestuinbuurman de coloradokever de baas is gebleven, of er nog bramen staan die een andere buurman mocht plukken zolang wij weg waren, de bonen, de prei, de sla, bloemkool, bietjes en... Oh, ik ga gauw kijken!
1 opmerking:
leuk verhaal
Een reactie posten