C: Gouden Bruiloft

Mirjam en ik zijn er behoorlijk druk mee geweest, met het organiseren van het Gouden Bruiloft-feest van onze ouders. Op de laatste nipper besloten ze namelijk tóch een traditioneel buurtfeest te kiezen en dat gaf ons precies een maand om van alles op poten te zetten. Een klein beetje met het zilveren bruiloftsfeest van 25 jaar geleden als leidraad, hoewel nu iets minder massaal van opzet. De seniorenversie, zeg maar.
Maar toch, een tuinfeest ging het worden. Dus er moesten tenten komen en een catering. Tafels, stoelen, feestelijke aankleding, geluidsinstallatie etc etc. En uiteraard gasten van heinde en verre.
Als verrassing zou de complete harmonie langskomen, helemaal tot in de achtertuin met het volledig orkest. En daarna ook het schuttersgilde met tamboers en blazers en vendeliers. 50 jaar huwelijk is per slot niet niks.
En zoals het in een dorp hoort, tenminste in het dorp waar mijn ouders wonen en waar wij zijn opgegroeid, heeft de 'buurt' ook een rol. Er wordt door hun een erehaag van gesierde boompjes neergezet, zodat iedereen kan zien dat er iets te vieren valt, en wordt er een gezamenlijk cadeau aangeboden..
Dus dat werd uitzoeken, vergelijken, huren, kopen, afspreken, regelen, bedenken.. Véél mailtjes, telefoontjes en ritjes over en weer. Want uiteraard zouden wij als dochters daarnaast óók weer een stukje moeten opvoeren, en wat voor cadeau zouden we geven??

Hoe dichterbij het kwam, hoe zenuwachtiger we werden of alles wel goed zou verlopen. Hectisch hectisch.
Het bleef spannend tot het eind. Want uiteraard gaan vlak van te voren dingen mis. Op de dag zelf kwam 's ochtends de regen nog met bakken uit de hemel. Daar gáát het tuinfeest, dachten we nog. Maar niet veel later werd het droog, kwamen de eerste gasten en bleek alles op rolletjes te lopen.

Het was een geweldig feestje. Onze ouders het stralende middelpunt. We hebben ontzettend leuke speeches gehoord, er is gezongen, gedanst, gelachen, gedronken. Het eten was heerlijk.
Wel behoorlijk zenuwachtig toen wij de spits af gingen bijten met onze Theo en Thea-act want de generale repetitie de dag ervoor was rampzalig geweest.

We speelden dit keer showmasters met een eigen "Gouden-TV-Quizzz" waarbij een nietsvermoedend gouden bruidspaar door vrienden en familie naar de 'studio' was gelokt om daar met behulp van het publiek genoeg punten trachten te vergaren om er met de Mysterieuze Hoofdprijs vandoor te kunnen gaan. 

Deze opzet gaf ons de gelegenheid alle gasten er ook bij te betrekken door in de eerste ronde de algemene kennis over het bruidspaar te testen. (Door middel van gekleurde kaartjes konden ze ja of nee antwoorden en zo punten scoren. Uit de groep die alle vragen goed had werd één persoon gekozen om later als expert-hulplijn standby te staan.) De tweede ronde was de mannen tegen de vrouwen met vragen over het huwelijk in algemene zin, een reclameblok tussendoor (uiteraard met verzonnen reclames die van toepassing waren op het bruidspaar) en tot slot een laatste ronde waarbij het bruidspaar zelf vragen op het podium moest beantwoorden. En uiteraard zouden er genoeg punten zijn voor de Mysterieuze Hoofdprijs...

Maar dan!! Denken ze er vanaf te zijn...komt de sponsor op het podium met een onweerstaanbaar aanbod:

De harmonie kwam later al spelend in een lange stoet het tuinpaadje afgelopen, er leek geen eind aan te komen, paste nét. Maar wat een sfeer ineens om zo'n volledig orkest in ons midden te hebben staan. Niet lang nadat zij, ook weer spelend, weer vertrokken hoorde je de trommels van het schuttersgilde al aankomen. In traditioneel kostuum gaven ze een vendelgroet op het veldje. Ingeluid met de fantastische redenatie dat er ook wat eer van eigen bodem hoorde te komen want als ze niet 50 jaar in zo'n mooi dorp hadden gewoond het huwelijk vast niet al die tijd stand had gehouden!

De vuurkorven gingen aan, de avond viel. Helemaal aan het eind zong mijn vader nog zijn befaamde lied. (50 rode rozen krijgt zij (n)ooit) en strompelden buurtgenoten uiteindelijk gierend van de lach door de heg naar huis.
Een dag om niet snel te vergeten. We voelen ons voldaan en opgelucht dat alles zo goed is verlopen. Zijn dankbaar voor de vele complimenten die we kregen over de goede organisatie en onze act waarin we zo heerlijk lelijk waren. Maar ook best blij dat het allemaal achter de rug is.

En wat het cadeau betreft.. De 2 siamezen Spooky en Flox zijn inmiddels bij m'n ouders gearriveerd. Zij hebben daar een nieuw huis gevonden waar ze waarschijnlijk helemaal doodgeknuffeld gaan worden.