Het was afgelopen week weer tijd voor het maken van druivensap met de ontsap-pan.
(klik hier voor verhaaltje over het ontsappen van druiven.) en alles leek vlotjes te verlopen. Méér druiven dan vorig jaar, maar ik had genoeg flessen en dopjes in huis om dat op te vangen.
Maar toen... hoewel ik wel af en toe had gecontroleerd bleek tóch de onderste pan (met het water voor het stoom) droog te koken. Erger was dat er intussen druivensap van de tweede pan in de onderste pan was gelekt, dus dat werd een dikke koek met aangebrande (druiven)suiker!! Aaaghrrr!
Zette meteen de pan van het vuur, de bovenste pannen er vanaf. Gelukkig had ik net een keteltje kokend water bij de hand dus dat ging er meteen in, terug op het vuur met een schepje soda en zachtjes laten borrelen. Hopelijk zou het nog meevallen.
Nou, daar kreeg ik een hard hoofd in. Na anderhalf uur doorborrelen in sodawater zat er nog steeds zo'n hardnekkige vastgekoekte zwarte laag over heel de bodem, die ik met geen mogelijkheid weg geschrobd kreeg, dat ik vreesde dat het gedaan was met de pan. Anderhalf uur is lang! Dat had toch al wel een stuk minder moeten zijn, die is vast niet meer te redden.
Maar alleen omdat het een onmisbaar onderdeel is van een driedelige set wilde ik het niet meteen opgeven. Zag het niet zitten om een hele nieuwe sappan te moeten kopen. Zonde van het geld. Bovendien had ik beloofd om 'm de volgende dag uit te lenen aan iemand anders (met druiven), die wilde ik ook niet teleurstellen.
Vers laagje heet sodawater erop dus, en weer een uurtje verder laten koken.
Lichte verbetering. Ik kon een randje wegschrapen met een houten pollepel. Maar alleen maar aan één kant. De rest bleef onvermurwbaar vast zitten. Toch, wat aan een randje kan moet uiteindelijk overal kunnen.
Weer een nieuw laagje heet sodawater en terug op het vuur. Verder laten weken. Geduld!
Nou, zeker weer een uurtje koken verder. Het is erg hardnekkig maar er zit progressie in. Met een houten pollepel komen er op steeds meer plekken stukjes los. Maar wat vast zit, zit echt múúrvast. Inmiddels naar de winkel geweest en nieuwe soda gekocht want het restje wat ik nog had staan was nu wel op. Weer een ronde terug op het vuur om verder te borrelen. (Vooral ook opletten dat ik het sodawater niet óók zou laten droogkoken!)
Alles bij elkaar, vanaf het begin van het droogkoken genomen, had de pan nu al bijna 4,5 uur met sodawater op het vuur staan borrelen en weken. Nooit gedacht dat het zo lang kon duren, maar we kwamen nu toch echt in de buurt. Vanaf dit moment heb ik een schuursponsje genomen en ben aan het schrobben gegaan. Ik dacht dat de pan nu wel lang genoeg voorgeweekt had, tijd voor wat serieus zweet en schrobwerk.
Tadááá.. het is gelukt. Het was toch nog wel een kwartier flink schrobben om de laatste restjes kwijt te raken, maar dan is het toch eindelijk ook echt schoon geworden. Klotepan! Die fout maak ik dus nooit meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten