C: Ei-ndelijk!

Er heeft zich een klein wonder voorgedaan in het kippenhok afgelopen week. Voor het eerst sinds 583 dagen heeft Popo, de bruine kip, weer een eitje gelegd! Hoezee!

Het is ontegenzeggelijk háár eitje, en niet die van Fops. Het verschil is voor mij altijd heel duidelijk geweest. De eitjes van Fops zijn namelijk altijd ruwer en met witte spikkeltjes erin. Die van Popo zijn glad en egaal, precies zoals degene die nu opeens weer in het legnest lag.
Ik schreef er eerder dit jaar al over dat de eier-productie hier zo dramatisch was afgenomen. Popo was in het begin echt een superkip die zelfs door de heftige rui heen nog trouw haar eitjes bleef leggen, maar twee winters terug gaf ze er opeens de brui aan. Fops is nog een jaartje langer doorgegaan maar vond dit voorjaar dat ze na één eitje eigenlijk ook wel kon stoppen. De kippen gingen 100% op non-actief.

Nu zijn Orphington-krielen niet gefokt op een grote eier-legproductie. Maar de verwachting dat ze zo'n 170 eitjes per jaar zouden moeten leggen is bij mij nooit gehaald, zelfs niet in hun productieve jonge jaren. (Al heeft dat er misschien ook mee te maken dat ik geen kunstmatig licht gebruik om de kippen te forceren door te blijven leggen als het daglicht af gaat nemen.)
Maar toch is het wel even slikken als je helemáál niets meer aan eitjes kunt rapen. De gezelligheid is er niet minder om maar het voelt ook heel erg als een indicatie dat er iets niet helemaal goed zit.

Nadat bleek dat er bij Popo geen acute gezondheidsproblemen de kop opstaken om de eierloosheid te verklaren, ging m'n gedachte al snel naar de andere kant van het spectrum, zoals ook Lammert in zijn reactie al concludeerde. Waarschijnlijk is ze iets teveel verwend en daardoor te zwaarlijvig geworden om nog eitjes te produceren. Orphingtons vallen onder de zwaardere rassen en hebben de neiging om snel dik te worden als ze niet veel bewegen. En eerlijk is eerlijk, Popo was altijd al wat zwaar geweest maar nu wellicht wel iets té. Het leek me een logische verklaring voor haar situatie.

Ik besloot over te gaan op een andere voer-stijl voor de meisjes. De granen werden voortaan gefermenteerd  (link hier) en zolang ze niet broeds of in de rui schieten wordt het snoepen van meelwormpjes drastisch verminderd naar één keer per week. Groenvoer blijft er in overvloed.

De reden dat ook Fops, de grijze kip, er inmiddels qua eitjes de brui aan gaf vond ik in de loop van afgelopen maanden wat zorgwekkender. Zij ziet er misschien wel dikkig uit door haar bolle veren maar is in werkelijkheid vederlicht. Geen zwaarlijvigheid te bespeuren. Wel viel me op dat ze vaker ging liggen en wat zwaarder ademde. Niet in de zin van benauwd en open bek, maar eerder alsof ze iets diepere teugen moest nemen. En ik zag dat haar kammetje soms wat donkerder werd. Paarsiger dan die van Popo in ieder geval. Al krijg ik dat op de foto niet helemaal duidelijk zichtbaar. Verder maakt ze totaal geen zieke indruk.

Nu kan een paarse of blauwe kam meerdere oorzaken hebben.O.a hart -of longproblemen waardoor ze bij inspanning iets zuurstoftekort oplopen en de kammen donkerder kleuren. Maar soms óók omdat de kip teveel eiwitrijk voedsel krijgt en zichzelf zo lichtelijk "vergiftigd". Dit komt voor bij kippen die minder/geen eieren leggen waarbij ze normaliter veel eiwit verbruiken, maar wél het legvoer eten dat eiwitrijk is om de eierproductie juist te ondersteunen. Oudere kippen of hanen hebben daar om die reden dus sneller mee te maken.

Het zou zomaar kunnen. Al zou je die donkere kammen dan eerder bij Popo verwachten omdat zij al langer eierloos rondloopt, en verklaart het niet haar diepere ademhaling, maar toch... Het kán meespelen.  Ik wil het graag geloven want liever dát dan een hart -of longprobleem, wat minder makkelijk of niet te verhelpen is. Na wat speuren kwam ik dit kippenvoer tegen. Speciaal samengesteld voor oudere kippen en hun specifieke voedselbehoefte. Ze krijgen dit nu 50-50 in combinatie met het gefermenteerde biologische kippenvoer.

Het eitje van afgelopen week doet in ieder geval vermoeden dat er íets in positieve zin aan het veranderen is. Ik heb geen cijfers om het aan te staven want heb Popo niet aan weegsessies onderworpen, maar het is ontegenzeggelijk een grote doorbraak dat ze na anderhalf jaar weer eens een eitje heeft geproduceerd. Met Fops gaat het na de afgelopen paar maanden nog steeds hetzelfde. Geen rare ziekelijke symptomen behalve dan dat haar kammetje nog steeds wat donkerder is en ze ietsje dieper ademhaalt. En geen eitjes meer legt. Ze lijkt er niet veel onder te lijden dus misschien maak ik me onnodig zorgen en kan ze hier goed oud mee worden. Ze hebben in ieder geval de Brabantse hittegolf van afgelopen week prima doorstaan en scharrelen nog steeds vrolijk rond met z'n tweetjes. Zo gezellig.