Achteraf gezien had ik misschien de signalen kunnen lezen, maar ik had écht niet verwacht dat in december het eerste eitje zou komen. In deze periode van het jaar zou het veel te kort daglicht zijn voor kippetjes aan de leg en zijn ze daarentegen aan hun welverdiende winterrust bezig. Ik had de verwachting dus ergens in maart liggen, nog ver weg.
Een week geleden spotte ik trouwens wel dat Popo een uitstulpinkje uit haar kont kon drukken, die ook meteen weer terugfloepte. Schrok me te pletter want zoiets hoort natuurlijk niet. Op zich komt het wel vaker voor las ik al snel, maar het is wel zaak dat het niet buitenboord blijft hangen want dan gaan de andere kippen ernaar pikken en kan het gaan ontsteken. Desnoods moet je zo'n uitstulping dus schoonmaken en zelf manueel terug naar binnen duwen, en eventueel wat honing of aambeienzalf smeren om de zwelling tegen te gaan. Gelukkig was dat bij Popo niet nodig maar ik hield haar wel flink in de gaten steeds, en gaf haar voor de zekerheid alvast wat extra kalk. Zo merkte ik ook dat ze een paar dagen terug de legnesten op ging zoeken. Dan zat ze er even in en keek wat om zich heen. Niet erg lang maar toch... Met de wetenschap van nu was ze zich toen vast al aan het voorbereiden, hoewel ik toen nog dacht dat ze het daar misschien wat aangenamer en warmer vond om te vertoeven in deze steeds kouder wordende dagen..
Vanmorgen verliep vrij normaal. Ik had niet veel tijd want moest al vroeg op m'n werk zijn, maar genoeg om de mestplank en het hok al schoon te maken en de meisjes een paar meelwormpjes te voeren. Daarna mochten ze los in de tuin. Zover niets bijzonders. Tussen de middag was ik eventjes thuis en ging weer even bij ze kijken, en toen lag het daar opeens. Pal naast het nepeitje wat al die tijd al in het legnest lag... een prachtig, perfect kippeneitje.
Ken je het gevoel dat je wel iets ziet maar niet meteen registreerd? Heb echt even naar dat eitje zitten kijken. Toen kwam de gedachte in me op dat m'n man misschien een grap met me uitgehaald had. Hij werkte die dag thuis dus ik riep meteen naar boven of hij misschien in het kippenhok was geweest. Samen weer teruggelopen naar het hok en toen pas het eitje opgepakt. Er zat geen stempeltje op of niets.. Het was echt een eigen kippeneitje!! Ons allereerste kippeneitje!! In december!! Dat is onmetelijk veel leuker dan een chocoladeletter in je schoen zal ik je zeggen!
Ben zo blij! Popo heeft meteen wat extra meelwormpjes gekregen en ik heb de rest van de dag rondgelopen alsof ik 'm zelf gelegd had, zo trots.
Epiloog:
10 dagen later, op zaterdag 14 december, legde ook grijze kip Fops van 30 weken oud haar eerste eitje. Ze zat behoorlijk lang op het nest dus ik denk dat het een hele bevalling is geweest. Maar ze heeft een prachtig eerste eitje gelegd!
Maar wat ik niet had verwacht is dat de dag erna óók zwarte Ollie (van 27 weken) haar eerste eitje ging leggen. Ze is ruim een maand jonger dan Popo dus een paar weken vroeger met leggen dan ik in de nieuwe verwachting had liggen. Het is dat ik het heb zien gebeuren anders had ik het niet geloofd. Ik denk stiekem dat ze is aangemoedigd door de eerste twee.
Alle eerste eitjes heb ik uitgeblazen en de inhoud weer aan de kippetjes gegeven. Lekker opgebakken met wat kruiden erbij. Er zijn mensen die dat behoorlijk kannibalistisch vinden maar die extra voedingsstoffen zijn juist erg goed voor ze. De kippetjes zelf hadden er in ieder geval geen enkele moeite mee. Zoiets lekkers laten ze niet liggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten