C: De heemstede in juni

Nieuwe maand in de reeks maandelijkse opsommingen over onze "heemstede", om zo inzichtelijk te maken wat er hier aan soort werkzaamheden voorbij komt. (Moestuin, kippetjes, huishouden.) Want ook al zit ik niet op een feitelijk boerderijtje, heemsteden kan onder allerlei omstandigheden. In mijn geval met 2 honden, 2 katten, 2 kippen en één echtgenoot in een gewoon rijtjeshuis en met een gehuurde moestuin. Nu de beurt aan juni.

Juni, die maand verliep hier met afwisselende hoogte- en dieptepunten. In dat opzicht werden we goed heen en weer geslingerd. Het allerlekkerste was het zomerse gevoel, die warme luchten vol met zoete linde-geuren. Heeft het geregend? Ik weet het niet eens meer. Als ik diep nadenk dan staat me vaag iets bij van mogelijke onweersbuien in het begin, maar die vielen echter steeds niet bij ons. Of misschien eentje?
Ik had meer vrij omdat deze maand uiteindelijk ook mijn laatste lessen afliepen. Maar op het kantoorgedeelte waren er plotseling veel meer zorgen, daarover later meer. Laten we het eerst over wat leuke dingen hebben.

De moestuin:

Oh jongens, een moestuin in juni is een heerlijkheid! Met name dit jaar met die zachte warme dagen. Vorige maand was onverwacht al zo vaak zomers gebleken maar in mijn achterhoofd had ik voor juni mogelijke andere scenario's klaarliggen, met 2016 nog goed in m'n geheugen. Toen was de hele maand juni alléén máár régen, de grond leek meer op een moeras en alles kwam er verzopen uit. (zie ook hier). Maar niet dit jaar, dit jaar was perfect moestuinweer en ik heb elke keer ik-weet-niet-hoeveel warme aardbeitjes rechtstreeks van de plant in m'n mond gestopt, terwijl het rode sap langs m'n kin omlaag drupte. Hoe veel beter wil je juni hebben?

Meermaals kwam ik met bakken vol aardbeien thuis, van verschillende variëteiten. Ook "spook"aardbeitjes, wit maar zoet. Ze bewaren allemaal echter niet zo lang als de supermarkt aardbeien dus het was flink dooreten.

Zowel rauw eten, als tot jam verwerken, als drogen. Hoewel het meeste toch rauw op is gegaan, de lekkerste manier.

Ook de groene asperges bleven deze maand nog komen, officieel mag je oogsten tot St. Jans dag, 24 juni. Daarna krijgt de plant de rest van het seizoen de tijd om weer aan te sterken voor volgend jaar. En eerlijk gezegd, tegen die tijd had ik het ook wel weer even gehad met die asperges. Dat klinkt ondankbaar maar we eten ze al twee maanden haast élke dag! De pompoenen op bovenstaande foto waren al net na IJsheiligen de grond ingegaan, maar die foto hadden jullie nog tegoed. Het lijkt veel ruimte voor 5 plantjes maar ze gaan de hele bak én verder overwoekeren.

Wel werd aan het begin van deze maand de kas ingeplant met de tomaten, aubergines, gember en paprika's die thuis al tijden terug waren voorgezaaid. Dat uitplanten had al véél eerder gekund maar ik vond het steeds zo warm. Ik had speciaal gewacht tot er een bewolkte dag aan zou komen zodat ze makkelijker konden aanslaan. Tomatenplanten zijn in mijn optiek een beetje de kneusjes onder alle moestuinplanten, die moeten met veel liefde, zorg en aandacht kunnen opgroeien.

Ik verwijder de onderste bladeren en plant ze extra diep zodat de stengel ook weer wortels kan gaan produceren. En er gaat beendermeel, epsomzout, asperine, meststoffen en speciale aarde bij het plantgat. Samen met een ingegraven fles die water rechtstreeks bij de wortels brengt. En wat mulch er later bovenop. Echte couveuse-baby's, die tomaten.

Eén tomatenplant had ik in maart op de Groenmoesmarkt gekocht en daar heb ik een dief van laten wortelen. (Zoals je kan zien komen er uit de stengel gewoon weer nieuwe wortels) Dan heb je helemaal legaal, twee tomatenplanten voor de prijs van één. Handig!

De gember had er dit jaar zo ont-zet-tend lang over gedaan om op te komen, ruim twee maanden. Eigenlijk had ik ze allang opgegeven eerlijk gezegd, ik was er alleen nog niet aan toe gekomen om ze weg te gooien (of eigenlijk op te eten.) en toen kwam er opeens toch nog een groen puntje aan. Nou zeg! En als er eenmaal een groen puntje komt dan gaat het opeens best snel, dus zo zie je maar. Toch gember in de kas dit jaar!

Zo'n vers ingeplant kasje ziet er nog zo netjes en leegjes uit. Omdat de tomatenplanten zo diep in de grond zitten lijken ze weer heel klein. Maar dit gaat groeien hoor. Over een maand is het een jungle. Let maar op.

De levende Have:

Met de hondjes en katten ging ik begin juni naar de dierenarts voor alle inentingen. Alles gaat goed met ze, alleen moet Raafje weer een keer een kies laten trekken deze zomer. Dat is minder leuk. En aangezien kip Fops in die week weer twee keer een windei had gelegd vroeg ik ook maar meteen even na of het voor een oudere kip naar zijn mening inderdaad 'normaal' is om af en toe windeieren te leggen. Dat is zo, niets om me zorgen over te maken, maar naar zijn mening kon ik ze maar beter gewoon inruilen voor nieuwe kippen.... Dat moet Fops volgens mij gevoeld hebben want vanaf dat moment is ze weer begonnen met het leggen van normale eitjes. Heus waar! Om de 3-4 dagen ongeveer. Hoe knap is dat! Niet dat ik ook maar even overwogen heb om ze in te ruilen hoor!

De duifjes zijn deze maand ook uit het ei gekomen, opgegroeid én uitgevlogen. Geen enkele kat heeft ze opgegeten! Tenminste, er werd me geen dode duif gepresenteerd en ik heb er ook nergens een zien liggen dus ik ga ervan uit dat ze veilig ergens in een hoge boom zitten. Omdat het nest zowat tegen het raam aan zat konden we het allemaal volgen, hoewel we ook vaak het gordijn dicht hadden om ze niet teveel te storen.

4 dagen oud

5 dagen oud

13 dagen oud

15 dagen oud

19 dagen oud

20 dagen oud

23 dagen oud

Ik moet zeggen, het viel mee allemaal. Ik had verwacht dat het een komen en gaan zou zijn van aanvliegende ouders, maar het verliep allemaal heel rustig. In het begin zat er haast continu een ouder-duif bij (en moest ik snel zijn met foto's maken als ze even wegvloog) maar later werden ze ook wel even alleen gelaten. Het zijn alerte beestjes hoor, ook zo klein al. Als ik te dicht bij kwam met de camera maakte ze zich groter en gingen met hun snaveltjes klapperen. Gaandeweg werden ze trouwens te groot voor het nest en gingen ze meer op de rand en in de takken leven. En opeens waren ze toen weg. Eentje is nog een keer een paar uurtjes teruggekomen, maar toen ze een paar dagen wegbleven heb ik het nest opgeruimd, de takken gesnoeid en alle duivenpoep opgeruimd. Missie volbracht. Pfoe.

Het huishouden:

Weinig huishoudnieuws van belang. Leuker om te vertellen is dat ik vanwege de meer vrije dagen (en een paar vrij genomen dagen) twee keer een korte vakantie heb gehad in de tweede helft van de maand. TWEE keer!! De timing was perfect en de noodzaak hoog!

De eerste reis ging naar de Ardennen en was een paar maanden terug al geboekt. Ik zocht destijds naar iets om heen te gaan zodra de cursussen waren afgelopen (omdat het zo'n druk cursusjaar was geweest met de verbouwing en verhuizing.) en iets om in die laatste loodjes dus naar toe te kunnen leven. Maar ik zocht ook naar iets dichtbij en kort omdat m'n moeder er toen nog zo slecht voor stond (en nog thuis woonde). Ik wilde binnen een paar uur thuis kunnen zijn als er iets gebeurde. Dus geen vliegtuig maar wel met een buitenlands gevoel. In onze contreien kom je dan snel bij de Ardennen uit.
Nu kan het in de Ardennen ook best nog wel eens tegenvallen met het weer, dus ik durfde niet echt voor een camping te kiezen. In plaats daarvan vond ik de PERFECTE bestemming. Oh, jongens wat was ik blij toen ik dát vond. "Les Cabanes de Rensiwez". Ooit van gehoord? Nee? Het is daar fan-tas-tisch en had alles precies zoals ik het zocht. Was het ideale korte vakantie-uitje met m'n lief en hondjes.

-Het was dichtbij (2 uur rijden) en voelde buitenlands (Frans-sprekend, ruige natuur)
-Het bestond uit allemaal exclusieve, primitief doch luxe, natuurlijke blokhut-achtige natuurhuisjes.
-Verscholen in bos aan een riviertje met prachtige wandelgebieden in de buurt.
-Elk huisje met voldoende eigen terrein en privacy voor RUST!
-Elk huisje met zowel ligbad als houtkachel (voor de eventueel koude natte dagen!)
-Hondjes zijn er welkom!!!!!

Ik vond het er zo heerlijk dat ik er snel een apart en uitgebreider blogberichtje over ga schrijven!

Het tweede korte uitje was een halve week later meteen na m'n kantoordagen en ging richting Vlieland waar ik met de hondjes een vriend op ging zoeken die me had uitgenodigd.

Het was er ideaal strandweer maar ik heb voornamelijk veel gewandeld en gefietst. Vooral vroeg in de ochtend en later op de avond. Dan waren de stranden, duinen en bossen het meest leeg en stil. Het was ideaal om m'n gedachten op een rijtje te zetten en afstand te voelen tot allerlei onrust die op m'n pad was gekomen.

Juni was namelijk ook de maand dat m'n moeder een grote terugval had gehad. Ze was erg boos en agressief, naar iedereen en om niets ontplofte ze. Ik had haar wel eerder boos gezien toen ze nog thuis woonde, maar ze was nog nooit echt boos op mij geweest. Of boos, kwáád eerder, furieus en vijandig. Deze maand heeft ze me onder andere geknepen, gebeten, geschopt, geslagen en dierlijk toegeschreeuwd. Dat kleine broze lijf van haar. Ik schrok enorm van deze losgekomen krachten, van de afstand tussen ons waarin ik haar niet kon bereiken, van haar wanhoop en onmacht, van mijn onvermogen haar te kunnen helpen maar ook van mijn eigen gevoelens die inwendig ook ongeduld en afkeer vrijgaven. Ik heb hier (in m'n eigen tijd) wel wat tranen om gelaten en ook soms als verdoofd op de bank gezeten. Wat is dit voor leven voor haar als dit zo blijft? Voor ons?
Uiteindelijk werd duidelijk dat onder dit gedrag een blaasontsteking schuilging, wat wij al vermoedden maar wat niet meteen werd aangenomen. Pas de tweede kuur sloeg aan. Toen de blaasontsteking weg was verdween ook haar agressie weer. Het is wat met dementie.

Op kantoor was het tegelijkertijd ook plotseling raak. De laatste paar weken voor de zomerstop werden we opeens geconfronteerd met een tijdelijk nieuwe bestuurder die uit de doeken deed dat hij de financiën op orde kwam brengen, onze eigen directeur was zelf stilletjes van het toneel verdwenen. Al snel werd duidelijk dat er behoorlijk gesneden zou moeten gaan worden, maar waar en hoe? Veel gespeculeer, veel geruchten, veel onrust. Wat gebeurt er allemaal en bestaat m'n baan straks nog wel? Of die van mijn collega's?

Nou ja, dat dus. Je kunt je misschien wel voorstellen dat lange wandelingen door prachtige natuurgebieden dan de boel weer wat meer in perspectief kunnen trekken. Vrolijke hondjes om je heen helpen ook!

Op de laatste dag van juni reisde ik weer terug naar huis. Op tijd voor onze 13e trouwdag. Ik had de twee maanden daarvoor expres geen chocola meer gegeten om te kijken of ik nog in m'n trouwjurk zou passen. Een gemeen testje wat we om de paar jaar bij onszelf uitvoeren. Haha, wat blijkt?
Nee natuurlijk! Die jurk was destijds al loeistrak maar nu kreeg ik toch echt onverbiddelijk de laatste centimeters van de rits met geen mogelijkheid meer dicht. Het heeft me er niet van weerhouden om traditiegetrouw onze huwelijkstaart weer te bakken, bomvol chocola! Oh yeah!