C: Een teken van leven

2015 is tot nu toe een enorm slecht blogjaar geweest voor me. Onbedoeld... het gebeurde gewoon.

Er is niets ernstigs gebeurt, niets levens-ontwrichtends en toch kwam het er maar niet van.

Grotendeels omdat er naast huis-tuin-en-keuken-zaken, waar deze blog over gaat, ook nog een grote andere factor speelt: "Werk". En qua werk was 2015 tot nu toe juist heel enerverend. 

Heb vanaf het vroege voorjaar een aantal nieuwe workshops en cursussen ontwikkeld en gegeven (waaronder ook illustratietekenen en handlettering) waar ik enorm veel tijd in heb gestoken qua bijscholing en wat naast de jarenlange ervaring van keramiekcursussen een hele andere didactische aanpak vergde. Heel spannend en verrijkend om te doen. Was er tot aan de zomervakantie zoet mee.

Werkzaamheden in de moestuin gingen, al was het iets minder fanatiek, gewoon door. Maar het schrijven over de moestuin was inmiddels door een nieuwjaarsvoornemen overgenomen door het tékenen over de moestuin. Kleine snelle schetsen die ik vaak 's ochtends in een half uurtje tekende en op Instagram zette.Waardoor ik niet meer zo de behoefte had er óók nog over te gaan schrijven. En dan staat de blog meteen met 2:1 achter.

"In de zomervakantie komt dat vast wel weer goed", dacht ik hoopvol. Maar toen voorzag ik nog niet het volgende tijdslurpende euvel. Compleet zelf over mezelf afgeroepen overigens. Breien. Wist ik veel dat een brei-virus zo hardnekking toe kon slaan! Het leek me een hele fijne zomerbezigheid, lekker stilzitten na zo'n hectisch eerste halfjaar. En dat was het ook, héél lekker. Uuuren heb ik stilgezeten, al breiend. Zelfs de moestuin kreeg op een gegeven ogenblik minder zorg dan nodig. Heb meer laten verschimmelen dan de bedoeling was. Ook de tekeningetjes op Instagram werden later in de zomer wat minder. Ik-was-aan-het-breien..... sorry.

Inmiddels zijn alle cursussen en de workshops weer begonnen, en wordt de combinatie van dingen wel wat zorgelijk. Het is geen kwestie van opgeven, het is een kwestie van balans. En voor mijn eigen balans is het belangrijk dat deze blog weer wat meer aandacht krijgt. Ik mis het, ik wil weer berichten posten en vertellen over de moestuin of de kippen enz. Gelukkig is de blog al die tijd op dezelfde snelheid blijven doorvaren, geen aflopende lijnen in bezoekers, dus ik hoef alleen maar weer aan boord te gaan.

Enigszins tegenstrijdig lijkt het dat ik óók een andere blog ben begonnen. Een brei-blog inderdaad. Want als één nu al niet gaat, waarom dan twee? 

Nou,  ik moet die brei-energie ergens kwijt. Het blijkt té leuk maar het zit daardoor wel teveel in de weg. Zo kan ik het af en toe daar parkeren. Kom gerust eens langs daar als je zin hebt. Misschien steek ik je wel aan?

Dusss.. we gaan hier gewoon weer door waar het eerder ophield. Deze week nog, wacht maar af!