C: Mid-herfst moestuin

Stiekem zitten we inmiddels alweer halverwege het herfstseizoen. En voor wie denkt dat de herfst inhoudt dat de moestuin op z'n retour is en het voornamelijk een kwestie is van wat achteroverleunen, vergist zich behoorlijk. Bij mij is het het drukste seizoen van het jaar. Gedeeltelijk omdat dan ook m'n zomervakantie weer voorbij is, de cursussen en vergaderingen beginnen weer wat heel wat tijd opslorpt. Maar afgezien daarvan, het opruimen van de bedden is ook niet zomaar gepiept en laten we ook het verwerken van de herfstoogst niet vergeten! De druiven tot druivensap en fruitazijn, de tomatillo's tot salsa verde, de tomaten tot saus en ketchup, de tamme kastanjes gepeld in de vriezer, de walnoten geraapt.... Zo kan ik nog wel even doorgaan, je krijgt het idee.

Maar ook in de moestuin zelf heb ik allesbehalve stilgezeten. Ik laat het je snel zien.

Het hügelbed helemaal vooraan is inmiddels behoorlijk begroeid met de phacelia-groenbemester. Ik vind het zo'n vrolijke binnenkomer, alsof er een groen monster op wacht ligt! En misschien valt het je op, maar wat nieuw is op dit stuk is de pergola in de kruidentuin. Die stond eerst helemaal achter in de tuin en hebben we verplaatst en ingekort. 

Hier zie je 'm wat beter van de andere kant. Want hoewel de kruidentuin nog steeds een beetje in wording is, kun je misschien al wel indenken dat het zitje wat onder de pergola gaat komen meteen stukken gezelliger gaat worden. Het plan is om er een roos overlangs tegen te laten groeien. Die staat nu nog thuis in de kippenren, maar voelt zich daar niet gelukkig. En ook een klokwinde. (Kennen jullie die? Het is een éénjarige paarse klimmer (cobaea scandens) en zo prachtig mooi. Bloeit heel lang en verkleurt de bladeren in de herfst naar mooi rood. Dat gaat genieten worden daar onder de pergola!

 Het meeste in de bedden is leeg, maar achter de kruidentuin heb ik een paar weken geleden de knofloken al in de grond gezet. Zo'n 100 teentjes, dat is meer dan genoeg, leek me. Ze staan al behoorlijk hoog door de afgelopen zachte weken. Ga er dus wel een beetje mulch overheen gooien als het straks gaat vriezen. Om ze wat te beschermen want er zitten ook wat zwakkere (wel hele lekkere) rassen tussen.

De enige groenten waar wat van te oogsten is in de rotatiebakken zijn wat kool- en bladgewassen. Spinazie, boerenkool, prei, wat laat gezaaide meiraapjes en raapstelen. En onder het net nog sprouting broccoli en paarse spruitjes.

En de palmkolen staan er heel fier bij. Daar krijgen de kippen bijna dagelijks wat stengels van. Heel goed voor ze! Palmkool is niet erg winterhard, dus als je ze hebt staan oogst ze dan vóór de strenge vorst intreedt, anders ben je te laat.
De twee houten bakken van de groene asperges zijn ook in rust. Volgend jaar mag ik daar vol van oogsten aangezien ze dan in hun 4e groei-jaar zitten en sterk genoeg zijn geworden.. verheug ik me nu al heel erg op!! Naast de groene asperges heerst nog steeds een eenzame leegte, nu afgedekt met landbouwplastic. Daar moet nog (ooit) een koude bak komen.. ehum. Niet aan toegekomen dit jaar.

Klein stukje verder zijn de herfstframbozen ook al gesnoeid. Dat hoeft eigenlijk pas in het voorjaar, zegt men, maar ik doe het meestal al als de kou in de lucht komt. Om en om laat ik een paar stengels kniehoog staan. Die zullen volgend seizoen sneller vrucht dragen waardoor je oogst dan meer verspreid is. En niets is lekkerder dan dat eerste framboosje als je in de tuin aan het werk bent. Ga je zelf nog herfstframbozen kopen, ga dan voor de gele, die zijn echt een stuk zoeter!

Maar dan! De grootste metamorfose van de tuin van dit seizoen. Bovenstaande foto is van eind oktober. De dag dat de twee appelbomen gerooid gingen worden. En de druif ook.

Dat zag er al gauw zo uit. Al dat groen op de grond is natuurlijk voor een groot gedeelte boomblad, maar vergis je niet, daaronder tiert het welig van de zevenblad! Dat hele stuk was nog niet eerder echt aan m'n werkzucht toegekomen, en werd vertederend 'de wildernis' genoemd. Maar feitelijk was het gewoon achterstallig onderhoud.

Rapapáááá. Het resultaat van een aantal dagen flink doorbijten. Uuuren aan 'n stuk. Spierpijn in m'n benen, een stramme rug en een zenuwtik in m'n arm tot gevolg. Maar trots!! Ik heb er opeens een heel stuk land bij!
Hier droom ik alvast een klein schuurtje. En nieuwe appel-leibomen, en een klein vijvertje. En plek voor de blauwe bessen, en, en, en...

In de kas staan alvast een aantal potplanten in de winterstand. De vlieren, de bottelrozen en de blauwe bessen. Misschien dat het nog lukt om ze voor de winter in de volle grond te krijgen. Dat is een beetje afhankelijk van wanneer de vorst z'n intrede doet. Het zou wel fijn zijn voor de planten om niet nóg 'n winter in pot te moeten doorbrengen.

 Tomaten hangen er ook nog steeds. Maar dit weekend worden ze toch maar gerooid. Het is wel mooi geweest met die planten. Ze hebben het zo goed gedaan maar ik verwacht niet dat er nog veel gaat groeien met deze kou.

Om te laten zien dat nog niet alles op orde is (dat zou wat zijn) laat ik nog even het andere stukje wildernis zien. Het rommelhoekje achter de kas. Er liggen wat spullen voor de stort, wat plastic wat nog opgevouwen moet worden, en verder nog behoorlijk wat houtsnippers in opslag. (in de vuilniszakken en onder het blauwe zeil.)

Maar ook daar ben ik al begonnen. De gereedschapskist is alvast verplaatst zodat ik de grens met de buren wat kan opschonen. Daar zit voornamelijk brandnetel in de grond met hele dikke wortels. Maar na zevenblad is dat een makkie! (sprak zij grootmoedig!)

Ben erg blij met m'n tuin zover. Na twee jaar begint het toch eindelijk wat meer de vorm te krijgen die ik voor ogen had toen ik 'm kreeg. Ben in ieder geval weer veel dichterbij. Nu nog tegen een leuk schuurtje aanlopen deze winter!