C: Workshop wilgentenen vlechten

In de meivakantie heb ik Mirjam een keertje verrast met een spontaan zussendagje. Tenminste, ik had haar gebeld om te zeggen dat ze die en die vrijdag om 9 uur 's ochtends naar mij toe moest komen want "dan gingen we iets leuks doen". Makkelijke kleren vereist. Wat we precies zouden doen bleef nog even geheim.

Pas toen we op de bewuste vrijdagochtend ter plaatse bij de voordeur van Mieke Langenhuizen in Veldhoven arriveerden werd het duidelijk, want overal op de oprit stonden al gevlochten of losse wilgentenen. We waren overduidelijk beland bij 't Wilgennest.

De week ervoor was ik bij toeval op Mieke's site terecht gekomen en had haar meteen gebeld met de vraag of het mogelijk was om op de zogenaamde "snuffelmorgen" die gepland stond een piramide/plantensteun van wilgentenen te maken, om m'n zus mee te verrassen, en dat kon.. zodoende. Het leek me zo leuk om samen iets te maken voor onze moestuinen.

We hadden trouwens het geluk dat we de enige twee waren die hadden ingeschreven op de snuffelmorgen en zo kwam het dat we zo goed als privéles kregen.

Allereerst begonnen we met het afknippen van de dikkere (tweejarige) wilgentenen, die het geraamte zouden gaan vormen van onze piramides. Gestoken in een grote speciekuip met zand voor de steun. Met de jongere eenjarige tenen, die een week in het water hadden gelegen voor soepelheid, zouden we gaan vlechten. Beide van het ras Belgisch rood.

Het vlechten zelf is op zich niet zo moeilijk alleen moet je maar net weten hoe je bijvoorbeeld een begin en een eind maakt en hoe je tussendoor overgaat op nieuwe tenen. Mieke kon ons dat allemaal ter plekke uitleggen.

En zoals je ziet gingen we meteen voor de grootst mogelijke optie. Mirjam verrekt haar nek bijna!

En extra gezelligheid op de koop toe met de mooie rooie workshopkater, die al die bewegende wilgentenen wel interessant vond. Of soms van een nabijgelegen schuurdakje de boel goedkeurend in de gaten hield.

Jammer dat het zonnetje niet echt voor langere tijd doorbrak, maar we waren eigenlijk steeds zo druk bezig (met vlechten of kletsen) dat het niet veel uitmaakte. Uiteindelijk kozen we voor een piramide met alleen maar horizontale banden (of kimmen), de spiraal die we in eerste instantie in gedachte hadden pakte minder mooi uit dan we wilden. Mirjam checkt de achterkant nog even. 

 Bijna klaar, puntje nog vastmaken en de losse teentjes bijwerken..

 en tadááááá... dan heb je ook wat!

Wel handig dat ik een open dakje heb in m'n auto (en dat het niet regende) want anders zijn het wel grote gevallen om te moeten vervoeren. Dus ook maar meteen naar zowel mijn als Mirjam's moestuin gereden om onze piramides neer te zetten. Konden we meteen elkaars tuinwerkzaamheden van de afgelopen tijd keuren!

Trouwens, ik vond het zo leuk dat ik meteen een paar dagen erna ook een (nogal rustieke) piramide heb gemaakt voor m'n sperziebonen. Van gewone stokken die ik afgelopen winter al uit het bos gesprokkeld had toen ze daar de hei aan het opschonen waren. Op internet had ik een tutorial gevonden over het samenknopen van een driepoot. Het is handig als je die al kan samenknopen terwijl het nog op de grond ligt, vooral als het een hoge is anders kun je er haast niet meer bij of kiepert er om de haverklap een stok om.

Thuis ook meteen de zaadjes voor de klimmende Oost-Indische kers in de week gelegd zodat ze zo snel mogelijk tegen de wilgentenen piramide aangeplant kunnen worden. De Oost-Indische kers is een goede lokker voor insecten die ik bij de pompoenen en courgettes plaats, want daar is een hoop de bestuiven.

Als het nou ook nog eens zou ophouden met regenen de hele dag dan zou ik weer even naar de moestuin gaan om alles te bewonderen!