C: Een schoon plan

Na de eerste serieuze schoonmaakactiviteiten van het grote was-weekend van afgelopen week is de spits er wat de Grote Groene Zomer Poets betreft op z'n minst vanaf gebeten. Ik vond het tijd worden voor een structureel overzicht. Eens zien met wat voor beest we te maken hebben, nietwaar? Want er doemden zoveel klusjes bij me op dat het haast niet te onthouden was allemaal. Als ik niet een béétje een idee krijg wat het werk allemaal inhoudt kan ik me er ook niet goed op instellen, laat staan een planning op loslaten. En zonder planning heeft het bij mij niet erg veel slagingskans, vrees ik.

Allereerst pakte ik een paar blaadjes, voor elke ruimte in huis één, en schreef daarop alles wat me te binnen schoot aan schoonmaak- en opruimklusjes daarvoor. Zoveel mogelijk onderverdeeld in kleinere haalbare taken ook.

Die lijstjes liet ik een poosje op tafel liggen voor als me nog iets te binnen schoot. In ieder geval had ik zo het grote overzicht al bekend, best veel.

Vervolgens heb ik even zitten dubben hoe ik de planning aan ging pakken. Eén van de mogelijkheden om uit te proberen was om het in de vorm van een "bullet journal" te gieten. Dat is een populair analoog logsysteem wat in de basis schijnbaar heel simpel en eenvoudig werkt adhv symbolen. (Er zijn op Pinterest veel persoonlijke voorbeelden van te vinden maar dan voornamelijk van mensen die er een heel uitgebreid boekwerk cq kunstwerk van maken, rijk geïllustreerd en handgeletterd maar daarin de meest onzinnige dingen zetten. Bijvoorbeeld hoeveel kopjes water ze op een dag drinken en inplannen wanneer ze weer aan hun bullet journal moeten werken, aah.. Ziet er prachtig uit maar hoeft dus niet per se zo versierd en dus bewerkelijk te zijn.)

Toch leek het me uiteindelijk beter om er geen échte planning op na te houden. Ik bedoel, als je iets groots in een korte tijd moet klaren is het vast heel handig, maar ik hou hier geen traditionele voorjaarspoets van één week. Ik hou de uitgespreide zomerpoets. Die mag er véél langer over doen en dan is er meer ruimte voor tussentijdse aanpassingen. In hittegolven ga ik écht de zolder niet opruimen, en op regenachtige dagen kan er geen was aan de lijn buiten. Maar dat kan ik allemaal nu nog niet incalculeren. Daarnaast, wil ik in de zomer het gevoel hebben dat ik een streng to-do lijstje moet afwerken? Nee.    Dus ik hou het bij een mooi groot inzichtelijk overzicht om me dagelijks te confronteren. Er staat genoeg op en zolang ik het voornemen vasthou om de klus op het eind van de zomer af te hebben kan ik steeds ter plekke de dingen uitkiezen die het handigst zijn, of waar ik die dag het meest zin in heb. Bovendien kan m'n man zo ook makkelijker bijspringen. Het excuus dat hij niet weet of ziet wat er gedaan moet worden qua huishouden is meteen getackeld.

Dus nu hangt deze er, inderdaad heel strategisch op de wc-deur, ter overzicht voor iedereen die zich geroepen voelt. De onderverdeling is in de categorieën: Gang, Toilet, Trap + Overloop, Woonkamer, Keuken, Kelder, Slaapkamer, Badkamer, Kantoortje, Zolder, Buiten en Algemeen.

Naast alle grotere en kleinere klusjes per categorie, die ik voldaan kan doorstrepen als ze gedaan zijn, schrijf ik er ook op wannéér ze gedaan zijn en wanneer ik vind dat ze weer herhaald zouden moeten worden. Elke week? Eens per maand? Volgend jaar? Zo kristalliseert er zich hopelijk vanzelf een schoonmaakrooster uit.

Het is overigens wel noodzakelijk dat je een einddatum in gedachte neemt zodat je in ieder geval de periode duidelijk hebt en weet waar je naartoe werkt, anders bestaat het gevaar dat je blíjft uitstellen. Ik heb die voor mezelf vastgezet op 25 augustus. Het leek me lang genoeg om de hele klus te klaren en tussendoor ook nog voldoende vrije tijd te hebben voor vakantie en broodnodige spijbeldagen. Ik bedoel, het is óók zomer hè?

Inmiddels kruipt de zomerpoets hier steeds meer in de gesprekken door. De meeste mensen in m'n omgeving zijn nu wel op de hoogte en vinden het op z'n minst amusant. Het lijkt niet helemaal meer van deze tijd en afhankelijk van met wie je spreekt wisselen de reacties enorm. Sommigen vinden het totale onzin en nodeloos ouderwets, zonde van de kostbare tijd. Met anderen bespreek ik strategieën of worden herinneringen aan vroeger tijden opgehaald. Zelf wissel ik ook soms tussen die twee uitersten trouwens, maar ik hou m'n oog op het eindresultaat. Ik wil ervaren hoe dat nou eigenlijk is, een compleet schoon, opgeruimd en georganiseerd groen huishouden (maar nog wel steeds leefbaar en met ruimte voor creatieve rotzooimakende uitspattingen uiteraard!)

C: Kleine wasjes, grote wasjes...

Dat het idee van een Grote Poets zich steeds meer aan me opdrong kreeg afgelopen weekend voor het eerst vaste vorm. Er was prachtig weer voorspeld hier in het zuiden van het land. Temperaturen tegen de 30 graden zelfs. Het leek me ideaal om een "Groot Was Weekend" te plannen. En dan niet de gewone was zoals kleren en handdoeken, want wat voor statement maak je daar nu mee in het kader van de-officiële-start-van-De-Grote-Zomer-Poets? Nee, het moest wel iets exclusiefs zijn.
Ik begon maar eens met het wassen van de stoffen bekleding van de bank.
Dat is overigens niet geheel uitzonderlijk want dat gebeurt hier sowieso al jaarlijks in de zomer (en soms ook incidenteel als we iets gemorst hebben.) Maar toch, nog steeds een grote klus.

Nu wassen we hier normaal gesproken met m'n eigengemaakte wasmiddel. Maar die was al een tijdje op en met al die drukte was het maken van een nieuwe portie er steeds bij ingeschoten. De laatste tijd wassen we dus gewoon met een ecologisch waspoeder uit de supermarkt. Maar voor vandaag pakte ik de wasnoten er eens bij. Kennen jullie die? Groener kun je de was volgens mij niet doen want ze zijn helemaal plantaardig.

Je doet 4 hele (of 8 halve) noten in het meegeleverde waszakje en doet dat bij de was in de trommel. Dat zakje is dan 3 keer te gebruiken voor je de inhoud weer moet vervangen met nieuwe wasnoten. De oude kunnen gewoon op de composthoop. Magisch toch?
Als je nou ook nog eens het ecologisch wasprogramma kiest op je wasmachine dan scheelt dat ook een stuk. Het programma doet er langer over maar is wel energiezuiniger omdat er tussendoor veel weektijd zit waarin de machine feitelijk een poosje niets doet maar het wasmiddel de tijd krijgt om z'n werk goed te doen.

Oók een stuk groener: De was lekker laten drogen aan de buitenlucht. Ik héb niet eens een wasdroger trouwens, dat vind ik persoonlijk zo'n overbodig apparaat. Op zolder hangen wat lijntjes als het buiten te nat is. Gaat ook prima.

Ondertussen werd de bank van alle kanten goed afgezogen. Geen geld gevonden helaas, wel veel zand van de hondenpootjes. En misschien wel de zwaarste klus; het uitkloppen van alle kussens met een heuse mattenklopper.
Eenmaal aan de zuig herinnerde ik me trouwens dat je een schoonmaak officieel beter van boven naar beneden kunt doen, dus ik keek eens kritisch naar het plafond en de muren. Jeetje nou, als je erop let dan zie je inderdaad allerlei kleine stofdraadjes en spinnen-rag hangen. Haast onzichtbaar, maar toch. Nu ben ik geen arachnofoob zoals Mirjam, dus normaal kan ik prima en ongestoord leven met zulk soort ragfijne draadjes boven m'n hoofd, maar de Grote-Poets-Mentaliteit raakte steeds meer doordrongen. Nu we tóch bezig zijn doe ik het ook goed óók! Weg met die stofdraadjes. Spinnetjes werden netjes levend buiten gezet. Die beestjes opzuigen, dat dóe je toch niet?
Eenmaal op de stoel en alles bezien van een hoger perspectief kwam er weer een volgende openbaring tegemoet. Die plafondlampen, wat zijn die eigenlijk viezig, daar zie je normaal gesproken van onderen niets van. Dus hup, die werden er ook maar afgehaald en nat afgedaan.
Ik kan je zeggen, als je op die manier naar je huis gaat kijken dan kun je echt de hele dag bezig blijven. De omvang van de Grote Poets begint daarbij ook langzaam door te dringen. OMG, wat heb ik me nu weer voor project op de hals gehaald?

's Avonds werd ook alvast één van de twee boosdoeners wat betreft de zandpootjes onder handen genomen. Sorry Raafje, maar ik ga je even knippen, die lange vacht is ook veel te warm toch. Zo lekker kort en frisgewassen is ze nu weer dat ze meteen mocht plaatsnemen op de schone bank, ze was het kleine wasje ter afsluiting van de eerste dag. Ik was dóódmoe!

Desalniettemin vol goede moed begonnen aan de tweede dag van dit was-weekend. Nu de beurt aan de gordijnen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ze in de 10 jaar dat ik hier nu woon nog nóóit gewassen heb. Geen idee of dat schandalig is of niet, maar vandaag kwam er dus verandering in. Nu heb ik niet heel veel gordijnen dus dat was wel te doen, leek me. Maar dan vond ik dat ik maar meteen de ramen moest wassen óók. Liefst álle ramen van het huis meteen maar.

Terwijl de machine stond te draaien begon ik eerst met een ander irritatiepunt rondom het raam. Het verven van een afgestoten hoekje muur waar ik me haast elke dag aan erger als ik de gordijn open of dicht trek. (Ik had warempel nog een restje daarvan in huis, ook al 10 jaar oud.)  Deze kleine details geven me straks het langst voldoening, denk ik hoopvol.
Maar ook nu gebeurde hetzelfde als gisteren. Met m'n neus zo dicht op het één, viel m'n blik meteen op iets anders. Die ventilatieroosters daar lijken wel verstopt zeg. Wat een smerigheid zit daarop.

Ook nog nooit onder handen genomen, nee. Het is gewoonweg nooit bij me opgekomen zelfs. Tandenborsteltje en wat zuiveringszout en het verschil werd al snel duidelijk. Gadverdamme. Dit is wel het systeem dat de frisse lucht in de woonkamer verzorgt. Lekker fris allemaal. Met schrik richting overkant van de woonkamer. Uiteraard hetzelfde verhaal, en het roostertje in de keuken ook al! Oeps.

Nog iets, dat plastic gordijnrails waar wijlen mijn schoonvader (de oorspronkelijke en eerste bewoner van dit huis) z'n vitrage aan had hangen, is die ook niet een beetje gelig? Ik huiverde bij het idee dat dit misschien zijn rookaanslag nog was die al langer dan 10 jaar lekker is blijven plakken. Dat me dat nooit eerder is opgevallen! Ook hier een tandenborsteltje en wat zuiveringszout om het schoon te borstelen, daarna een sopje van groene zeep erover en het was weer wit. Niemand die het opvalt maar als je het weet dan voelt het toch een stuk fijner.

De ramen wassen werd het volgende punt op de agenda, nadat ik weer een nieuwe lading gordijnen in de wasmachine had gestopt en tussendoor een zwemwandeling met de hondjes had gehouden.
Ik vind dat niet eens de ergste klus. Het maakt alles zoveel lichter in huis, maar mijn beleid beperkt zich voornamelijk tot het woonkamerraam aan de voorkant. Die doe ik standaard zo eens in de anderhalve maand. Omdat die van de straatkant te zien is en de hondjes daar vaak hun natte neuzen op drukken. Het raam aan de achterkant doe ik al 2x minder want daar hangt een afdak boven en is daardoor minder snel vies. De ramen bóven kan ik makkelijk een jaar of langer ongemoeid laten, wie valt dát nou op?

Ik was de ramen met alleen water. Niks geen spul erin. Wel een microvezeldoekje om de ramen goed mee te kunnen boenen. Vliegenpoepjes zijn het vervelendste, die vallen niet altijd op tot je ze als streepjes uittrekt waardoor je weer opnieuw kunt gaan boenen. dus meestal boen ik standaard 2 keer, klinkt veel maar is eigenlijk zo gedaan. Verder heb ik een lekkere zware koperen trekker. Die ligt heerlijk in de hand. En mijn truc is om daarna het raam over te gaan met een prop oude krant. Werkt als een tierelier tegen strepen en voelt heerlijk basic. Het oude water kan overigens na afkoelen meteen bij de plantjes. Zonder spul erin kan dat geen enkel kwaad. Alle kozijnen werden afgedaan met een sopje groene zeep en alle onzinspullen van de vensterbank opgeruimd.
(een vriendin vertelde me dat zij altijd alleen een gesneden ui in het waswater voor de ramen deed, tegen strepen. Ik vind het een beetje zonde van de ui, maar als je geen kranten in huis hebt kan dat ook een alternatief zijn ipv...weetikveel wat je gebruikt.)

 

Afgezien van de woonkamer ben ik boven niet verder dan het slaapkamerraam gekomen. Toen vond ik het wel weer welletjes eigenlijk. Bovendien moesten ook alle gordijnhaakjes weer in de gordijnen gefriemeld worden, en opgehangen.

En deed ik toch maar liever ook de hondendekentjes in de was, en klopte alle bedjes uit. Waarna tenslotte ook zandpoot nr. 2 aan de schaar moest geloven. Geen vóór-foto gemaakt, wel een heel zielig kijkende na-foto. Sorry Doka, maar wat ben je weer mooi nu!

Moe maar voldaan in bed. Al was het de volgende dag weer gewoon maandag en lagen er een paar drukke werkdagen op me te wachten. Het begin is in ieder geval gemaakt! De Grote Schoonmaak officieel begonnen.
Ik ben benieuwd, hoe vaak wassen jullie de ramen? En wat voor middelen gebruik je daarvoor?
En zijn er meer die in geen 10 jaar de gordijnen in de was hebben gedaan?

C: De grote groene schoonmaak, het voornemen.

De grote schoonmaak, wie doet dat nog? In mijn omgeving en vriendengroep ken ik er geen één. Eerlijk gezegd voel ik zelf nou ook niet bepaald aandrang als het om intensief huishouden gaat. Mijn huis is over het algemeen een gezellig rommeltje. Ik wijt dat aan creatieve beroepsdeformatie. Overal liggen wel gestarte projectjes, halve plannen of een wisselend scala aan rondslingerend gereedschap. Niet dat het er een halve werkplaats is, maar er is in ieder geval duidelijk te zien dat er gewerkt en geleefd wordt en dat ik niet stante pede in de paniekstand schiet als men er eens met modderpoten binnenloopt.

Dat mijn moeder vroeger een quote op de wc had hangen zal ook wel meegespeeld hebben. Daarop stond: "Het beleid in dit huis is gericht op de vrijheid en geestelijke ontplooiing van eenieder. Daartoe wordt er zo weinig mogelijk dom werk gedaan." Het was met de hand geschreven en strategisch opgehangen. Tot op de dag weet ik nog steeds niet of ze het destijds zelf verzonnen had of dat ze het uit het feministisch maandblad had opgedaan. Hoe dan ook, ik ken het nog steeds uit m'n hoofd dus op mij heeft het in ieder geval indruk gemaakt.

Dat huishouden dus, gaat bij mij over het algemeen naar tijd en inzicht. Dat kan enorm fluctueren. De schoonmaak van woonkamer, keuken en toilet hebben altijd eerste prioriteit maar daarna is het eigenlijk een kwestie van de geest krijgen..of houden. Dan schieten zaken wel eens over, wat best lang uit te houden is. Ik kan volmondig beamen dat ik NOOIT alles op orde heb, of zelfs niet in de buurt van op orde. Ik ben al blij als het hier en daar lokaal soort van op orde is. Hoewel het bekend is dat het menselijk wel mogelijk moet zijn, heb ik er volgens mij geen aanleg voor.

Toch wil ik dat wel eens testen, dacht ik de laatste tijd steeds vaker. Vooral de afgelopen maanden (lees: jaar) zijn zó druk geweest dat ik meer dan ooit leunde op het wel en wee van een automatisch lopend huishouden. Maar als je hoofd met andere zaken bezig is komen feilbare systemen ongenaakbaar aan het licht. Rommelhoekjes groeiden genadeloos, herstelwerk bleef liggen, looppaadjes werden smaller, spullen raakten kwijt, boodschappen werden vergeten...Kortom, het was een wonder dat alles buitenshuis zo georganiseerd liep maar binnenshuis werd het pijnlijk duidelijk dat er in de basis wel iets verbeterd mocht worden.

Hoe heerlijk zou het zijn als het allemaal wat makkelijker werd, in huis. Als schoonmaken een kwestie is van bijhouden in plaats van aanpoten. Dat boodschappen efficiënter worden gedaan, dat alle spullen een eigen plek hebben, dat de ruimte minder wordt ingenomen door onzin-dingen, dat de bezem door de administratie gaat, enz enz. Dat moet toch aan te leren zijn? Ik besloot dat dat mijn zomerproject van dit jaar ging worden. Ik ga het huis én mijn gedrag huishoudelijk in kaart en op orde brengen. Bam!

Mijn voorlopige eerste plan van aanpak is dat ik eerst in de modus moet komen en dat die modus vervolgens hopelijk naar inzichten en inspiratie gaat leiden. Aangezien we het hier hebben over zowel opruimen áls schoonmaken áls andere huishoudelijke taken die het leven in de toekomst moeten gaan versimpelen kun je volgens mij het beste beginnen met iets wat je een goed gevoel geeft. Iets makkelijks met een groots effect. En aangezien mijn huis nu visueel best wel een chaos is begin ik dat aanzetje op het gebied van de Poets. Met de bedoeling dat dat het beginnetje wordt van "De Grote Zomer Schoonmaak-Poets" welteverstaan, want we dromen groot! En schoonmaken leidt vast ook tot opruimen. Ik vind het een strak plan!

Het wordt uiteraard wel een Groene Grote Schoonmaak trouwens. Ik wil bewijzen dat je met eenvoudige milieuvriendelijke hulpmiddelen prima schoon kunt maken. Grootmoeders trucjes komen dan goed van pas! Soda, azijn, zuiveringszout... here we come!

Mijn stok achter de deur qua slagingskans is om het wereldkundig te maken. Hier en in de buurt zeg ik bij dezen: "Ik hou de komende tijd heel ouderwets de Grote Schoonmaak." Hoe meer mensen het weten hoe meer ik het gevoel krijg dat ik er ook aan moet voldoen. Tips, morele steun of bijval zijn uiteraard van harte welkom. Niet elk stapje ga ik delen op de blog want ik denk dat jullie daar gek van zouden worden, maar het een en ander zal ik wel uit de doeken doen. Uit de stofdoeken, haha.

Succes Chantal!

Eerste lustrum

Stiekem is het opeens zover. Ons eerste lustrum. Vandaag precies 5 jaar geleden zag deze blog voor het eerst het licht. We kwamen er eigenlijk per toeval een paar dagen geleden achter.
Afgelopen week zijn Mirjam en ik namelijk geïnterviewd door het tuintijdschrijft "Tuinseizoen" voor hun rubriek "groene blogger" waar we in augustus een plekje in krijgen. Het zorgde ervoor dat we eigenlijk voor het eerst een heuse blog-vergadering hielden om antwoorden te formuleren voor dat interview. Een van de eerste vragen was, "Wanneer zijn jullie begonnen." Nou, precíes 5 jaar geleden dus. Maf hoe snel dat gaat. We stonden er zelf ook een beetje van te kijken.

Voor ons de gelegenheid om jullie dierbare lezers/volgers óók weer eens officieel te bedanken voor deze mijlpaal. Want zonder publiek is er niks aan, moge dat duidelijk zijn. We zijn oprecht heel blij met jullie reacties en complimenten die we doorgaans krijgen. Voor ons is het een bewijs dat wat we met veel liefde en plezier doen ook gezien en gewaardeerd wordt. Dat is waar we het ook voor doen trouwens, om kennis en ervaringen te delen en zo de wereld een stukje leuker en makkelijker maken.

Ook al is het soms bij tijden wat rustiger op de blog, we zijn geenszins van plan om te stoppen. Blijf voorlopig maar rekenen op berichtjes uit onze huis, tuin en keuken. Lekker zonder advertenties of ander gezeur. Hopelijk kunnen we zo het gevoel blijven doorgeven waar we zelf ook zo goed op gedijen. Dat van een soort nostalgische huisvlijt, kleinschalig stadsboeren en op z'n tijd lekker ontspannen.

C: Ei-ndelijk!

Er heeft zich een klein wonder voorgedaan in het kippenhok afgelopen week. Voor het eerst sinds 583 dagen heeft Popo, de bruine kip, weer een eitje gelegd! Hoezee!

Het is ontegenzeggelijk háár eitje, en niet die van Fops. Het verschil is voor mij altijd heel duidelijk geweest. De eitjes van Fops zijn namelijk altijd ruwer en met witte spikkeltjes erin. Die van Popo zijn glad en egaal, precies zoals degene die nu opeens weer in het legnest lag.
Ik schreef er eerder dit jaar al over dat de eier-productie hier zo dramatisch was afgenomen. Popo was in het begin echt een superkip die zelfs door de heftige rui heen nog trouw haar eitjes bleef leggen, maar twee winters terug gaf ze er opeens de brui aan. Fops is nog een jaartje langer doorgegaan maar vond dit voorjaar dat ze na één eitje eigenlijk ook wel kon stoppen. De kippen gingen 100% op non-actief.

Nu zijn Orphington-krielen niet gefokt op een grote eier-legproductie. Maar de verwachting dat ze zo'n 170 eitjes per jaar zouden moeten leggen is bij mij nooit gehaald, zelfs niet in hun productieve jonge jaren. (Al heeft dat er misschien ook mee te maken dat ik geen kunstmatig licht gebruik om de kippen te forceren door te blijven leggen als het daglicht af gaat nemen.)
Maar toch is het wel even slikken als je helemáál niets meer aan eitjes kunt rapen. De gezelligheid is er niet minder om maar het voelt ook heel erg als een indicatie dat er iets niet helemaal goed zit.

Nadat bleek dat er bij Popo geen acute gezondheidsproblemen de kop opstaken om de eierloosheid te verklaren, ging m'n gedachte al snel naar de andere kant van het spectrum, zoals ook Lammert in zijn reactie al concludeerde. Waarschijnlijk is ze iets teveel verwend en daardoor te zwaarlijvig geworden om nog eitjes te produceren. Orphingtons vallen onder de zwaardere rassen en hebben de neiging om snel dik te worden als ze niet veel bewegen. En eerlijk is eerlijk, Popo was altijd al wat zwaar geweest maar nu wellicht wel iets té. Het leek me een logische verklaring voor haar situatie.

Ik besloot over te gaan op een andere voer-stijl voor de meisjes. De granen werden voortaan gefermenteerd  (link hier) en zolang ze niet broeds of in de rui schieten wordt het snoepen van meelwormpjes drastisch verminderd naar één keer per week. Groenvoer blijft er in overvloed.

De reden dat ook Fops, de grijze kip, er inmiddels qua eitjes de brui aan gaf vond ik in de loop van afgelopen maanden wat zorgwekkender. Zij ziet er misschien wel dikkig uit door haar bolle veren maar is in werkelijkheid vederlicht. Geen zwaarlijvigheid te bespeuren. Wel viel me op dat ze vaker ging liggen en wat zwaarder ademde. Niet in de zin van benauwd en open bek, maar eerder alsof ze iets diepere teugen moest nemen. En ik zag dat haar kammetje soms wat donkerder werd. Paarsiger dan die van Popo in ieder geval. Al krijg ik dat op de foto niet helemaal duidelijk zichtbaar. Verder maakt ze totaal geen zieke indruk.

Nu kan een paarse of blauwe kam meerdere oorzaken hebben.O.a hart -of longproblemen waardoor ze bij inspanning iets zuurstoftekort oplopen en de kammen donkerder kleuren. Maar soms óók omdat de kip teveel eiwitrijk voedsel krijgt en zichzelf zo lichtelijk "vergiftigd". Dit komt voor bij kippen die minder/geen eieren leggen waarbij ze normaliter veel eiwit verbruiken, maar wél het legvoer eten dat eiwitrijk is om de eierproductie juist te ondersteunen. Oudere kippen of hanen hebben daar om die reden dus sneller mee te maken.

Het zou zomaar kunnen. Al zou je die donkere kammen dan eerder bij Popo verwachten omdat zij al langer eierloos rondloopt, en verklaart het niet haar diepere ademhaling, maar toch... Het kán meespelen.  Ik wil het graag geloven want liever dát dan een hart -of longprobleem, wat minder makkelijk of niet te verhelpen is. Na wat speuren kwam ik dit kippenvoer tegen. Speciaal samengesteld voor oudere kippen en hun specifieke voedselbehoefte. Ze krijgen dit nu 50-50 in combinatie met het gefermenteerde biologische kippenvoer.

Het eitje van afgelopen week doet in ieder geval vermoeden dat er íets in positieve zin aan het veranderen is. Ik heb geen cijfers om het aan te staven want heb Popo niet aan weegsessies onderworpen, maar het is ontegenzeggelijk een grote doorbraak dat ze na anderhalf jaar weer eens een eitje heeft geproduceerd. Met Fops gaat het na de afgelopen paar maanden nog steeds hetzelfde. Geen rare ziekelijke symptomen behalve dan dat haar kammetje nog steeds wat donkerder is en ze ietsje dieper ademhaalt. En geen eitjes meer legt. Ze lijkt er niet veel onder te lijden dus misschien maak ik me onnodig zorgen en kan ze hier goed oud mee worden. Ze hebben in ieder geval de Brabantse hittegolf van afgelopen week prima doorstaan en scharrelen nog steeds vrolijk rond met z'n tweetjes. Zo gezellig.